Pojęcie prawdy w Heideggerowskiej interpretacji Arystotelesa

Abstract

Celem niniejszej pracy jest zbadanie pojęcia prawdy w Heideggerowskiej interpretacji Arystotelesa. Jego funkcja w filozofii Heideggera jest ukazana w kontekście ontologicznym i teologicznym. Historyczny rozwój pojęcia prawdy nabiera w ujęciu Heideggera wymiaru eschatologicznego. Zapomnienie źródłowego jej sensu jest wydarzeniem w Heideggerowskiej Seinsgeschichte, analogicznej do tradycyjnej historia sacra. Drugim projektowanym wydarzeniem jest więc powrót do źródła i odzyskanie utraconego, źródłowego sensu prawdy. Taki właśnie jest cel filozofii Heideggera. Ruch ten możliwy jest wedle Heideggera w trzech krokach: redukcji, konstrukcji i destrukcji. Są one hermeneutycznym odpowiednikiem klasycznej trójetapowej drogi mistycznej: oczyszczenia, objawienia i zjednoczenia. Struktura niniejszej pracy jest więc też trójdzielna. Część pierwsza redukuje projekt filozoficzny Heideggera do jedynego pytania, które - jak sam wyznał - nieustannie sobie stawiał: pytania o obecność Boga. Część druga pokazuje, w jaki sposób badając źródłowy sens pojęcia prawdy Heidegger udziela odpowiedzi na to pytanie, wychodzi od epistemologicznego jej sensu i odsłania wymiary fenomenologiczny, ontologiczny i antropologiczny. Z tej perspektywy przeprowadzona jest w trzeciej części analiza Heideggerowskiej interpretacji Arystotelesa z 1922 roku, w toku której odkrył on po raz pierwszy źródłowy sens prawdy.

The aim of this study is to examine the concept of truth in Heidegger's interpretation of Aristotle. Its function in Heidegger's philosophy is shown within ontological and theological contexts. The historical development of the concept of truth obtains an eschatological dimension from the Heideggerian viewpoint. The oblivion of its original meaning is an event in Heidegger's Seinsgeschichte, a historical scheme analogical to the traditional historia sacra. Another projected event is a return to the source and a retrieval of the lost, original meaning of truth. This is the purpose of Heidegger's philosophy. This movement is possible in three steps: reduction, construction, destruction. They constitute a hermeneutic equivalent to the three stages of classical mysticism: purification, revelation, unification. The structure of this study is also threefold. The first part reduces Heidegger's philosophical project to the only question that he has constantly been posing: the question of divine presence. The second part shows how Heidegger answers this question by recovering the original meaning of truth, starting with its epistemological dimension, revealing phenomenological, ontological and anthropological layers. The third part undertakes an analysis of Heidegger's 1922 interpretation of Aristotle, in the course of which he first discovered the original meaning of truth.