Autobiograficzne narracje Czesława Miłosza w poetyce wzywania
Oglądaj/ Otwórz
Autor:
Czubała, Henryk
Źródło: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. 68, Studia ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia 7 (2009), s. [148]-160
Język: pl
Data: 2009
Metadata
Pokaż pełny rekordOpis:
Dokument cyfrowy wytworzony, opracowany, opublikowany oraz finansowany w ramach programu "Społeczna Odpowiedzialność Nauki" - modułu "Wsparcie dla bibliotek naukowych" przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w projekcie nr rej. SONB/SP/465103/2020 pt. "Organizacja kolekcji czasopism naukowych w Repozytorium UP wraz z wykonaniem rekordów analitycznych".Streszczenie
In Czesław Miłosz’s autobiographical narratives, written in the Orphic poetics of becoming visible, the past
reveals itself as an “object”, which is there, passes or perpetually constitutes itself anew. The events and
persons summoned from the past become objects which can be aesthetically experienced anew with each reading (and
not with interpretation as in Jacques Derrida and John D. Caputo), that is with summoning into intimacy. The
metaphoric voice of literature makes it possible to present one’s own and somebody else’s existence as something
that is escaping, remaining in an entropic dispersion, in a constant planting out, in a never-ending process of
emanation. A literary occurring of existence takes place in an ever-imperfective tense while the capturing of one’s
own identities in Miłosz’s oeuvre serves above all the purpose of experiencing the self, and not the utopian desire
to reach “the truth” about oneself or a moralistic confession of the hitherto unknown “facts” from ones own past.