| dc.description.abstract | Viatoris szuka Domu i oczekuje ważnych dla siebie odpowiedzi. Ma w swoim ręku ważny atut. Posiada własny uniwersalny źródłowy język. Jest malarzem. Viatoris jest formułą pytania, nieskończoną liczbą pytań bez odpowiedzi. Szuka Domu, a właściwie Domów. Przyznaje się do posiadania licznych. Domem Viatorisa jest też on sam, jego
doświadczenie, jego pamięć. Jego Domem są wartości, które wyznaje; chciałby być sumieniem swoich wyborów. Zamieszkuje w Domu swojego języka. Domem Viatorisa jest też Polska. Wierzący, ufa Bogu, a czasem nawet za Nim tęskni. Polska, ojczyzna Viatorisa, leży między Wschodem a Zachodem. Zachód i Wschód są dla niego niesłychanie ważne. Dwa lustra, bez których nie pojmie istoty
swojej tożsamości. Nie pojmie istoty swojej duchowości. Viatoris myśli na sposób zachodni, ale czuje na sposób wschodni. Wie, że kultura wynikająca z doświadczenia jest bezcenna. Pragnie chronić to
swoje dziedzictwo, ocalić siebie przed komercjalizacją i przed polityczną poprawnością. Viatoris w drodze do nowej rzeczywistości woli dzielić niepokój Odysa niż Reisefieber konsumenta. Pamięć i tożsamość woli postrzegać jako skrzydła niż garb. | pl_PL |
