Women for civil society or civil society for women? The Polish story

Abstract

This paper presents evidence for the argument that in spite of the fact that after the toppling of communism women’s rights-related issues were to a large extent imported and supported by external private and public donors, over time Polish civil society has developed its own capacity to represent women and advocate for their rights. At the same time, the institutionalised civil society sector still reproduces some of the structural limitations women face in the public and private sphere alike. Recent examples of mass mobilization protesting the attempts to further limit the already restrictive law on abortions in the country are however indicative of the continuous potential of self-organisation as a source and tool for exercising civil society oversight over the governance processes.

Po obaleniu komunizmu promowanie praw kobiet przez nowopowstające organizacje pozarządowe zostało w znaczny sposób wsparte przez zagranicznych prywatnych oraz publicznych darczyńców. Jednak z czasem polskie społeczeństwo obywatelskie rozwinęło własne zasoby reprezentowania kobiet oraz działania na rzecz ich praw. Niemniej jednak, zinstytucjonalizowany sektor społeczeństwa obywatelskiego reprodukuje niektóre z ograniczeń strukturalnych z którymi borykają się kobiety zarówno w obszarze publicznym, jak i prywatnym. Ostatnie przykłady masowej mobilizacji wokół prób dalszego zaostrzenia prawa do przerywania ciąży świadczą jednak o wciąż żywym potencjale do samoorganizowania się jako źródło egzekwowania nadzoru obywatelskiego nad procesami rządzenia w kraju.