dc.description.abstract | Charles Plisnier, belgijski pisarz /pierwszy nie-Francuz, który otrzymał nagrodę Goncourtów w roku 1937/, znany
jest przede wszystkim jako autor powieści-rzek: Mariages, Meurtres, Meres.
Artykuł ten zwraca uwagę na pewne podobieństwa, a nawet zbieżności w kreowaniu postaci przez Malraux, Plisniera i
Sartre'a /a raczej ogólnie egzystencjalistów/.
Protagoniści z Mariages są zawsze samotni. Niektórzy z nich usiłują wyzwolić się z tego uczucia, szukając w życiu
jakiegoś sensu i celu, inni ulegają mu bez walki.
Po dokonaniu analizy wzajemnych powiązań między głównymi postaciami, okazuje się, iż należałoby raczej mówić nie o
relacjach, lecz o ich braku, o absurdalności różnego rodzaju związków pomiędzy ludźmi /zarówno tych opartych na
miłości małżeńskiej, ojcowskiej, jak i opartych na więzach przyjaźni/.
Każdy człowiek skazany jest na samotność, niepokój, wyobcowanie oraz na własny wybór absurdalnego życia. Słowa,
które najczęściej się powtarzają w powieści, to: samotność i obcość.
Z tych krótkich rozważań wynika jasno, iż C. Plisnier chociaż pozostawał z dala od głównego nurtu literackiego, to
jednak wiele miejsca poświęcił zagadnieniom najbardziej charakterystycznym dla literatury międzywojennej. | pl_PL |