| dc.description.abstract | Artykuł, stanowiący kontynuację badań przeprowadzonych do rozprawy doktorskiej Wieś francuska w powieści XIX-go
wieku, poświęcono niesłychanie ciekawemu zjawisku w literaturze francuskiej, jakim jest wymieniony w tytule
pisarz-rolnik.
Emile Guillaumin /1873-1951/ urodził się i zmarł w wiosce Ygrande /region Bourbonnais/, gdzie spędził całe swe
pracowite życie. Ten chłop, czynnie pracujący na roli, był oczywiście, co sam podkreśla, samoukiem. Na polu
literackim zadebiutował bardzo młodo, publikując wiersze i "dialogi gwarowe" w lokalnych pismach. Jego pierwszym
ważnym utworem są Obrazki wiejskie /Tableaux champêtres, 1901/, zbiór nowel nagrodzonych przez Akademię Francuską
i cieszących się uznaniem krytyki.
Żywot człowieka prostego /La Vie d'un Simple/, powieść wydana po raz pierwszy w 1904 r., wzbudziła natychmiast
zainteresowanie nie tylko w kręgach literackich, ale wśród ogromnej rzeszy czytelników. Artykuł niniejszy zajmuje
się więc analizą tej ciągle wznawianej i tłumaczonej na wiele języków powieści, nazywanej przez krytyków "sagą
rodu chłopskiego". Doświadczenia autora, aktywnie uczestniczącego w codziennym życiu wsi i jego praca na roli,
gwarantują tej powieści autentyzm jej walory literackie zawdzięczamy talentowi pisarza. Uzasadnione wydaje się
więc zwrócenie uwagi na nieprzemijającą wartość Żywota człowieka prostego, o którego polskim przekładzie marzy
córka pisarza, pani Suzanne Souchon-Guiilaumin. | pl_PL |
