Kordian, première partie d'une trilogie, la conjuration du couronnement de Juliusz Słowacki. Drame romantique polonais

Abstract

Kompozycja i rozwój dramatyczny sztuki opierają się na opozycji między aktem I i następnymi. Rozwój akcji w I akcie bliski jest modelowi klasycznemu, toczy się ona do nieodwołalnego zakończenia. Tym samym przeciwstawia się dwóm następnym, opartym na serii scen bez wyraźnego związku, scen naprzemian pełnych akcji oraz zwolnionej refleksji, z rozwiązaniami otwartymi ku przyszłości. W sumie akt I jest o samobójczej śmierci, dwa następne o poszukiwaniu i odkryciu sensu życia. Sztuka pozostawia czytelnika czy widza w zawieszeniu, w oczekiwaniu krzyku, gestu, przekształcając teatr w epizod serialu, który każe nam oczekiwać następnego odcinka, aby poznać ostateczne losy bohatera. Ale dalszego ciągu nie ma i zostajemy z naszymi własnymi przypuszczeniami. Zapewne jest to dramat polityczny, a także wejście w życie młodego polskiego szlachcica, ale to tylko pretekst, aby przedstawić walkę dziejów i czynnika duchowego oraz pokazać rolę Polski w Bożych zamiarach. Na dramat romantyczny, który przedstawia nieład istnienia i próbuje znaleźć jakiś ludzki porządek, Słowacki odpowiada wizją zbawczą Apokalipsy.