Sacrum ponowoczesne. Nauka i nowa duchowość w poszukiwaniu całości
Oglądaj/ Otwórz
Autor:
Rogińska, Maria
Źródło: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. 156, Studia Sociologica 6 vol. 1 (2014), s. [51]-68
Język: pl
Słowa kluczowe:
duchowośćnauka
ponowoczesność
spirituality
science
postmodernity
Data: 2014
Metadata
Pokaż pełny rekordOpis:
Dokument cyfrowy wytworzony, opracowany, opublikowany oraz finansowany w ramach programu "Społeczna Odpowiedzialność Nauki" - modułu "Wsparcie dla bibliotek naukowych" przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w projekcie nr rej. SONB/SP/465103/2020 pt. "Organizacja kolekcji czasopism naukowych w Repozytorium UP wraz z wykonaniem rekordów analitycznych".Streszczenie
Artykuł podejmuje temat spotkania oraz wzajemnego przekładu nauki i nowej duchowości w przestrzeni
ponowoczesnej. Analiza obejmuje trzy przykłady: nurty typu New Age, naukowo-technologiczne podejście
do sacrum oraz zaobserwowane podczas badań własnych zjawisko duchowości minimalnej. W rozważanych
przypadkach duchowość rezygnuje z prób odgraniczania się od nauki, wstępuje na jej pole i inicjuje procesy
przekładu. Dochodzi wówczas do osmozy języków sacrum i profanum, ukazuje się specyficzne sacrum,
które tkwi w granicach natury i zarazem wykracza poza nią, ujęte jest w języku naukowym, ale nie traci
mistycyzmu. Poszukując mechanizmów tej osmozy, autorka dochodzi do wniosku, że mamy tu do czynienia
z mechanizmem paradoksu. Jest on zakorzeniony w wielorakiej lojalności ponowoczesnego człowieka,
która umożliwia tworzenie „halograficznej” całości światopoglądowej z ułamków sensu lub nawet sensów
sprzecznych. Aby mówić o takim sacrum potrzebujemy języka profanum. The paper deals with the problem of meeting and mutual translation of science and new spirituality in
postmodern discourse. The analysis focuses on the three examples: New Age movements, scientific and
technological approach to the sacred and phenomenon of minimal spirituality that has been observed during
in-depth interviews conducted by the author. In those cases spirituality gives up its attempts to compete
with science and, instead, enters the scientific field and initiates the process of translation. This process
seems to end with osmosis of the sacred and the profane languages. A specific sacred appears, which both
lies within the limits of nature and goes beyond them, which is expressed in terms of science, but does not
lose its mysticism. Considering mechanisms of this osmosis, the author comes to the conclusion that this
must be mechanism of paradox. It is rooted in multiple loyalty of postmodern man, which allows him to
create a “holographic” whole consisting of fragmented or even conflicting senses.