Punteggiatura: norme, tendenze e complessità. I casi del punto e della virgola

Abstract

This paper aims to illustrate how punctuation in contemporary Italian language – a field which is considered poorly codified and barely codifiable – responds to specific communicativetextual regularities. Through the observation of the full stop and the comma in two particular and different forms of textuality, we will show how these norms guide the application of the signs and how they allow to distinguish between acceptable and non-acceptable usages.

Zaczynając od obserwacji dwóch głównych znaków interpunkcyjnych, kropki i przecinka, występujących w dwóch bardzo różnych formach tekstowych, zamierza się pokazać, jak interpunkcja – domena powszechnie uważana za mało kodyfikowaną i kodyfikowalną – odpowiada we współczesnym języku włoskim precyzyjnym regułom rodzaju komunikacyjno- tekstowego, które kierują jej użyciem i pozwalają ustanowić linię podziału pomiędzy dopuszczalnymi i niedopuszczalnymi sposobami użycia znaków interpunkcyjnych.