Nobile e ignobile simbolismo islamico nella Divina Commedia
Author:
Balducci, Marino Alberto
xmlui.dri2xhtml.METS-1.0.item-citation: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. 312, Studia Historicolitteraria 20 (2020), s. [3]-30
xmlui.dri2xhtml.METS-1.0.item-iso: it
Subject:
DanteBoska Komedia
Dżihad
Mahomet
Marco Polo
Riccoldo z Montecroce
Trójca
Dante
The Divine Comedy
Jihad
Muhammad
Marco Polo
Riccoldo of Montecroce
Trinity
Date: 2020
Metadata
Show full item recordDescription:
Dokument cyfrowy wytworzony, opracowany, opublikowany oraz finansowany w ramach programu "Społeczna Odpowiedzialność Nauki" - modułu "Wsparcie dla bibliotek naukowych" przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w projekcie nr rej. SONB/SP/465103/2020 pt. "Organizacja kolekcji czasopism naukowych w Repozytorium UP wraz z wykonaniem rekordów analitycznych".Abstract
Rozpatrując zagadki Boskiej Komedii, można przyjąć, że kultura muzułmańska była dobrze
znana Dantemu, przede wszystkim poprzez dzieła takie jak Księga Drabiny Mahometa,
Podróże Marco Polo czy prace Riccolda z Montecroce. Islam jest uznawany za zagrożenie,
a jednak podziwiany w wizji Dantego. Miłość jest postrzegana jako kluczowy element chrześcijaństwa,
jest to caritas i obejmuje ona każdy aspekt życia człowieka, utrzymując go w harmonii.
Według Dantego Mahomet nie rozumiał tej koncepcji, dlatego stworzył nowy rodzaj
wiary. Zgodnie z wizją Boskiej Komedii Mahomet znalazł się w piekle, z poczuciem winy
z powodu oszustwa. Z kolei w swym dziele Raj Dante wskazuje, że zbawienie jest możliwe
również w islamie, gdzie Prawda jest tolerancyjna, braterska i całkowita. Within the mysteries of The Divine Comedy, it seems that the culture of Muslims is well
known to Dante, above all thanks to the mediation of works such as the Book of Muhammad’s
Ladder (Kitāb al‑miʿrāj), the Travels of Marco Polo and various writings of friar Riccoldo of
Montecroce. Islam is considered a danger, yet it is also admired in Dante’s vision, for its scientific
height reached in the Middle Ages. Love is the essential concept of the whole message
of Christianity: it is caritas, a universal embrace that includes every aspect of man and harmonizes
it. Muhammad, despite his original Christian spiritual formation, according to Dante,
did not understand the concept of caritas. Therefore, he deceived others and himself, founding
a new creed and a different faith, which is by no means superfluous from a Dantean point
of view. Indeed, it is useless and dangerous as a heresy, due to its same nature that generates
schism and, precisely, war. It is natural, in this sense, that Muhammad finds himself in hell
in the vision of The Divine Comedy, grotesquely oppressed by his guilt of fraud, because he
has shared the circle of love (the all‑
encompassing and Trinitarian perfection of Love) with
all the hatred of his anger. However, beyond all the Muslim limits of a culture of submission
and the doctrine that arises from it, Dante reveals to us in his Paradise a possible salvation
also for Islam (apparently damned); and this for a very subtle yet strong way: the mystical
way in its perfect sentimental Truth, which is tolerant, fraternal and inclusive.