Synkretyzm w miejsce scjentyzmu poznawczego w myśleniu o resocjalizacji jako systemie kulturowym

Abstract

Wykluczenie społeczne jako słowo jednocześnie staje się symbolem określonego porządku kulturowego, gdyż definiuje istotę bytu, życia i naszego człowieczeństwa. Jest wyrazem konserwatywnego i liberalnego stosunku postrzegania rzeczywistości społecznej i w sposób radykalny odcina się od myślenia i działania abolicjonistycznego, preferującego biocentryzm na prawach równości ,autonomii i poszanowania odmienności i inności jako wartości. Terminem językowym jako nośnikiem wszelkiego ruchu i dynamizmu rozwojowego podkreśla się w obszarze transracjonalnym dojrzewanie jednostki do scalania i zjednoczenia bądź lokowania swoich potrzeb i postaw na przeciwstawnych biegunach. Symbol językowy odrywający miejsce wartości dla życia indywidualnego i supra-indywidualnego, tym samym staje się świadectwem braku wartości miejsca w przestrzeni cywilizacyjno-kulturowej. W tak zarysowanej perspektywie odrzucenie i eliminowanie innych jako nie znajdujących praw do partycypacji podmiotowej, tworzy się tkankę społeczną opartą na dominacji i hegemonii uprzedmiotowienia. Instytucjonalne rozwiązania kulturowe biorące swój początek z rezonansu słowa jak symbolu w postaci atrybucji normatywnej i systemów organizacyjnych, stają się sprzymierzeńcami myśli ideałów oduczających człowieka relatywizować oceny i sądy wartościujące oraz wybory oparte na wolności emocjonalnej przeżywanej dzięki uczuciom wyższym.

Social exclusion as a word at the same time becomes a symbol of a specific cultural order, because it defines the essence of being, life and our humanity. It is an expression of a conservative and liberal attitude of perceiving social reality and radically separates itself from thinking and acting abolitionist, preferring biocentrism on the rights of equality, autonomy and respect for diversity and otherness as a value. The language term as the carrier of all movement and developmental dynamism is emphasized in the transrational area of the maturation of the individual for merging and uniting or locating their needs and attitudes on opposing poles. The linguistic symbol that separates the place of values for individual and supra-individual life, thus becomes a testimony to the lack of value of space in the civilizational and cultural space. In the perspective outlined above, rejecting and eliminating others as being not entitled to participatory participation creates a social fabric based on the domination and hegemony of objectification. Institutional cultural solutions originating from the resonance of a word as a symbol in the form of normative attribution and organizational systems, become allies of the ideals of man-releasing ideals, relativize assessments and value judgments and choices based on emotional freedom experienced through higher feelings.