Theory of Mind in autism: more variations and more complexity than once believed

Abstract

The present paper is an overview of our research from the last few years, which was aimed at getting a finer image of Theory of Mind impairment and its consequences in autism. Theory of Mind is a crucial human cognitive ability to understand and predict others’ behaviour by attributing mental states to them. This ability is, as it is well-known, developmentally impaired in autism, but relatively little is known about the individual varieties and the precise nature of this impairment. The studies summarised in this paper were aimed at three issues: (1) if those individuals who are able to solve Theory of Mind problems indeed have a Theory of Mind ability, (2) how existing Theory of Mind abilities are related to linguistic abilities and to social-communicative symptoms in autism, and (3) if the existing Theory of Mind competence in autism is stable over time or shows atypical fluctuation. In order to solve these issues we applied various methodologies of cognitive psychology, including experimental, psycholinguistic and psychometric methods. Our findings show that Theory of Mind ability shows a striking variation in high functioning autism, from deep impairment to relatively complex understanding of minds, including compensatory strategies in some cases. Also, we found that language and Theory of Mind show a very specific relationship in autism, and existing Theory of Mind ability shows remarkable stability in some subjects, while others are more unstable in this sense. In sum, these findings indicate that the impairment of Theory of Mind ability in autism is a far more complex issue than once believed, and calls for further intensive research.

Niniejsza praca stanowi przegląd naszych kilkuletnich badań, których celem było uzyskanie dokładniejszego obrazu zaburzenia teorii umysłu oraz jego konsekwencji w autyzmie. Teoria umysłu stanowi zasadniczą zdolność poznawczą człowieka, która pozwala rozumieć i przewidywać zachowanie innych poprzez przypisywanie im stanów umysłu. Jak doskonale wiadomo, zdolność ta jest rozwojowo zaburzona w autyzmie, jednakże stosunkowo niewiele wiadomo na temat poszczególnych odmian i dokładnego charakteru tego zaburzenia. Celem badań opisanych w niniejszej pracy była analiza trzech zagadnień: (1) czy jednostki, które są w stanie rozwiązać problemy teorii umysłu, rzeczywiście posiadają zdolność w zakresie teorii umysłu, (2) w jaki sposób istniejąca zdolność w zakresie teorii umysłu związana jest z umiejętnościami językowymi oraz społeczno-komunikacyjnymi objawami w autyzmie, (3) czy istniejąca kompetencja w zakresie teorii umysłu w autyzmie jest trwała, czy przejawia nietypowe wahania. W celu przeanalizowania tych zagadnień, zastosowaliśmy różnorodne metody psychologii poznawczej, łącznie z metodami eksperymentalnymi, psycholingwistycznymi oraz psychometrycznymi. Wyniki naszych badań pokazują, że zdolność w zakresie teorii umysłu wykazuje istotne różnice w autyzmie wysokofunkcjonującym, począwszy od poważnego zaburzenia do stosunkowo złożonego rozumienia stanów umysłu, włączając także strategie kompensacyjne w niektórych przypadkach. Ponadto, dowiedzieliśmy się, że w autyzmie pomiędzy językiem a teorią umysłu zachodzi specyficzna relacja, a teoria umysłu u niektórych osób przejawia niezwykłą stałość, podczas gdy u innych nie. Podsumowując, niniejsze wyniki pokazują, że zaburzenie w zakresie teorii umysłu w autyzmie jest problemem o wiele bardziej złożonym niż wcześniej sądzono oraz wymaga dalszych intensywnych badań.