The hopes of regeneration in John Dryden’s early restoration poems

Abstract

Cromwell’s death and the ineffective rule of his son Richard led to the inevitable decision made by the English government – Charles II was to be restored to secure social stability and royal continuity. When in January 1660 the Restoration of the Stuarts became the fact, Dryden decided to celebrate the King’s return writing a ceremonial panegyric ‘Astrea Redux’, A Poem On the Happy Restoration and Return Of His Sacred Majesty Charles the Second. The poem was supposed to be a welcoming oratory written to greet a hereditary monarch holding a divine mandate to bring peace to his country in chaos. Hopkins suggests that Dryden’s change was not a sign of opportunism but a prudent and conscious decision which suited to the new circumstances. Brown thinks that with time “the earlier accusations of political opportunism and self-interested aesthetic pragmatism have given way to an emphasis on Dryden’s divide consciousness […].”1 Dryden’s political shift from republicanism to monarchy shows that it was not the poet’s idea to take advantages of the new political situation but to support and strengthen strong authority delegated by God. Moreover, Charles’s return rekindled great hopes of political renewal and social regeneration, which Dryden had always cherished so much. The paper discusses Dryden’s Restoration poems Astrea Redux and To His Sacred Majesty in the context of the poet’s belief in the regenerating attributions of authority.

Śmierć Cromwella oraz nieudolne rządy jego syna Ryszarda doprowadziły nieuchronnie do podjęcia przez angielski Parlament decyzji o przywróceniu Karola II Stuarta na tron, w celu zapewnienia stabilności społecznej i kontynuacji monarchii. Gdy w styczniu 1660 r. Restauracja Stuartów stała się faktem, Dryden postanowił uczcić powrót Króla uroczystym panegirykiem zatytułowanym „Astrea Redux”, A Poem On the Happy Restoration and Return Of His Sacred Majesty Charles the Second. Wiersz ten miał być przemową powitalną ku chwale dziedzicznego monarchy, który dzierżył boski mandat by krajowi pogrążonemu w chaosie przywrócić pokój. Hopkins sugeruje, że przemiana Drydena nie była oznaką oportunizmu, lecz rozważną i świadomą decyzją, odpowiednią w nowych okolicznościach. Brown uważa, że z czasem „uprzednie oskarżenia o polityczny oportunizm i płynący z egoistycznych pobudek pragmatyzm estetyczny ustąpiły miejsca podkreślaniu podwójnej świadomości Drydena […]”. Jego polityczne przejście od republikanizmu do monarchii wskazuje, że poeta nie myślał o wykorzystaniu nowej sytuacji politycznej, ale o wsparciu i wzmocnieniu silnej władzy z boskiego nadania. Ponadto, powrót Karola wzbudził ogromne nadzieje na odnowę polityczną i uzdrowienie społeczne, które Dryden od zawsze wysoko cenił. W niniejszym artykule omówiono poematy Restauracyjne Drydena, zatytułowane Astrea Redux oraz To His Sacred Majesty, w kontekście silnego przekonania poety o uzdrawiającej mocy autorytetu władzy.