New woman subversion and autobiography: Ella Hepworth Dixon

Abstract

New women writers of the fin-de-siècle broke loose from conventional Victorian narrative forms, structures and topics in many ways, thus opening a road to modernism. However, it was no easy task for them to deal with matters that were unacceptable from the pen of a lady, for which reason they adopted certain strategies that allowed them to express their opinions and desires without committing themselves. One of these tactics was never to write about their lives openly ─ which is why there are very few biographies and autobiographies of them ─ and consign instead personal facts and experiences to their fiction, thus overturning traditional forms of dealing with reality. By ascribing their own aspirations and ideas to their fictional heroines, strong-willed, clever and independent young girls who were not afraid to confront the prejudices of their epoch, they were deliberately challenging the existing limitations of women’s lives. This was the case of Ella Hepworth Dixon, a woman who in actual life had to give up her dream of becoming an artist and conform to the demands of society, but who was capable of surmounting the established mores of her day through the irony of her stories.

Nowokobiece autorki okresu fin-de-siècle na wiele różnych sposobów wyzwoliły się z konwencjonalnych wiktoriańskich form narracji, struktur i tematów, w ten sposób torując drogę modernizmowi. Jednak nie było to łatwe zadanie, podejmować tematy nieodpowiednie dla pióra kobiety, dlatego też autorki te stosowały różne strategie, pozwalające im na wyrażanie swych opinii i pragnień bez odsłaniania własnej osoby. Jedną z tych strategii było nie pisanie o sobie samej otwarcie, dlatego tak niewiele istnieje biografii i autobiografii tych pisarek; zamiast tego, autorki powierzały swe doświadczenia i fakty z życia osobistego narracji swych dzieł, w ten sposób obalając tradycyjne formy traktowania rzeczywistości. Przypisując własne ambicje i idee fikcyjnym bohaterkom – obdarzonym silną wolą, mądrym i niezależnym młodym kobietom, które nie bały się stawić czoła przesądom swej epoki – celowo rzucały wyzwanie istniejącym ograniczeniom w życiu kobiet. Tak właśnie było w przypadku Elli Hepworth Dixon, kobiety, która w realnym życiu musiała porzucić swe marzenia o zostaniu artystką i dostosować się do wymagań społeczeństwa, lecz która była w stanie pokonać utrwalone konwenanse swej epoki poprzez ironię zawartą w swych opowiadaniach.