The yield of Jerusalem artichoke plant Helianthus tuberosus L. grown in various combinations of fertilisation – preliminary research

Abstract

Jerusalem artichoke is a perennial plant, which originates from North America. Tubers are characterised by high nutritional and energy values and can therefore be a source of food for humans and animals. The interest in tubers of Helianthus tuberosus L. in the diet of man is primarily due to the content of inulin and fructooligosaccharides, minerals, vitamins, and amino acids in them. In addition, it is a plant that is not demanding in agrotechnical conditions. Hence, the interest in cultivation this plant has increased. The main objective of the experiment was to evaluate the effect of biochar on the average yield of tubers and some morphological characteristics of plants. The study was conducted in conditions of a field experiment in 2016 at the Experimental Station of the University of Agriculture in Kraków. Two varieties: ‘Albik’ and ‘Rubik’, were grown in the experiment with different fertilisation variants. Biochar from the coniferous wood industry and mineral fertilisers were used. The ‘Rubik’ variety yields better than the ‘Albik’ variety under tested soil conditions, and the combined use of biochar and the basic dose of mineral fertilisation gives the best yields in the cultivation of Jerusalem artichoke.

Topinambur (słonecznik bulwiasty) Helianthus tuberosus L. to wieloletnia roślina, która pochodzi z Ameryki Północnej. Bulwy charakteryzują się wysokimi właściwościami odżywczymi, dlatego mogą być źródłem pożywienia dla człowieka i paszą dla zwierząt. Ponadto wykorzystywane są jako biomasa do produkcji energii i etanolu. Zastosowanie bulw w diecie człowieka wynika przede wszystkim z zawartości w nich inuliny i fruktooligosacharydów, minerałów, witamin oraz aminokwasów. Jest to roślina o małych wymaganiach agrotechnicznych, stąd też w ostatnich latach wzrasta zainteresowanie jej uprawą, zwłaszcza na glebach słabych. Głównym celem eksperymentu była ocena wpływu biowęgla na plon bulw i niektóre cechy morfologiczne topinamburu. Doświadczenie polowe przeprowadzono w 2016 roku w Stacji Doświadczalnej Katedry Agrotechniki i Ekologii Rolniczej Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Uprawiano dwie odmiany topinambura: ‘Albik’ i ‘Rubik’, przy zróżnicowanym nawożeniu: 1 – obiekt kontrolny bez nawożenia mineralnego i biowęgla, 2 – NPK: 100-80-100 $kg.ha^{-1}$, 3 – biowęgiel 10 $t.ha^{-1}$, 4 – biowęgiel 10 $t.ha^{- 1}$ i NPK, 5 – biowęgiel (5 $t.ha^{-1}$) i NPK 50-40-50 $kg.ha^{-1}$. Na tle porównywanych obiektów nawozowych stwierdzono, że najlepszą kombinacją nawożenia w uprawie słonecznika bulwiastego było zastosowanie biowęgla wraz z nawozami mineralnymi.