| dc.description.abstract | Obraz domu, jeden z obrazów najczęściej pojawiających się na kartach prozy Antoine’a de Saint-Exupéry’ego, jest
nacechowany dużą różnorodnością przedstawień, bogactwem walorów poetyckich, a przede wszystkim wielością znaczeń
nadawanych mu przez autora Nocnego lotu. Znaczenia te odzwierciedlają ewolucję, a zwłaszcza złożoność i napięcia
myśli saint-exupéry’owskiej, jej oscylację pomiędzy siłą i miłością, zaangażowaniem a marzeniem, upajającym
czynem, który wykorzenia, a pragnieniem niezmiennych rzeczywistości, które zakorzeniają. Gloryfikacja czynu,
charakterystyczna dla pierwszych utworów tego autora, pociąga za sobą ambiwalencję obrazu domu, który będąc
przedstawiony jako godny szacunku i czci, jest zarazem ukazany w negatywnym świetle, jako symbol iluzorycznego
bezpieczeństwa i stabilizacji, bądź też jako świat pokornego ludzkiego szczęścia i miłości, domena kobiety
nieuchronnie skazana na zagładę. Ambiwalencja ta jest przezwyciężona począwszy od Ziemi, planety ludzi, książki,
w której myśl Saint-Exupéry’ego zdaje się odnaleźć pewną równowagę i gdzie w konsekwencji zaczyna się afirmować
jednoznacznie pozytywna wartość domu, przedstawionego jako intymna ojczyzna, rzeczywistość, która ożywia i
podtrzymuje wewnętrzne życie człowieka, staje się najbliższym człowiekowi obrazem porządku świata i akceptacji
życia. Jednocześnie dom nabiera coraz większego znaczenia jako ojczyzna duchowa, miniatura całej cywilizacji,
jako trwała rzeczywistość umożliwiająca przekaz duchowego dziedzictwa nagromadzonego przez wieki, jak również
realizację saint-exupéry’owskiego ideału człowieka zakorzenionego. | pl_PL |
