| dc.description.abstract | Nadrealizm francuski jako prąd literacki, czy nawet kierunek filozoficzny, programowo głosił hasła nowego,
głębszego realizmu opartego o tradycyjną dokumentację zdarzeń i przeżyć, przy rozmaitych próbach zastąpienia
opisu bezpośrednią prezentacją: fotografie, reprodukcje afiszy, cytaty z gazet itd. System ten pociągał za sobą
obiektywizację narracji, która stała się w tym układzie czystą relacją zdarzeń.
Jest to jednak tylko punkt wyjścia rozważań nadrealistów. Dalsze bowiem uwagi, a szczególnie interpretacje świata
przedstawionego, jawią się jako wyraz sumy odczuć subiektywnych, otwarcie mieszczących się w rejestrze cudowności
wykrytej w banalności dnia codziennego.
Przeprowadzona analiza dwóch, najbardziej reprezentatywnych utworów typu powieściowego, a mianowicie analiza
Wieśniaka paryskiego Louisa Aragona i powieści Bretona pt. Nadja, zdaje się tę nadrealistyczną wizję świata
egzemplifikować. | pl_PL |
