La vision du monde surréaliste

Abstract

Nadrealizm francuski jako prąd literacki, czy nawet kierunek filozoficzny, programowo głosił hasła nowego, głębszego realizmu opartego o tradycyjną dokumentację zdarzeń i przeżyć, przy rozmaitych próbach zastąpienia opisu bezpośrednią prezentacją: fotografie, reprodukcje afiszy, cytaty z gazet itd. System ten pociągał za sobą obiektywizację narracji, która stała się w tym układzie czystą relacją zdarzeń. Jest to jednak tylko punkt wyjścia rozważań nadrealistów. Dalsze bowiem uwagi, a szczególnie interpretacje świata przedstawionego, jawią się jako wyraz sumy odczuć subiektywnych, otwarcie mieszczących się w rejestrze cudowności wykrytej w banalności dnia codziennego. Przeprowadzona analiza dwóch, najbardziej reprezentatywnych utworów typu powieściowego, a mianowicie analiza Wieśniaka paryskiego Louisa Aragona i powieści Bretona pt. Nadja, zdaje się tę nadrealistyczną wizję świata egzemplifikować.