Le nouveau roman historique: la lecture comme jeu?

Abstract

Celem artykułu jest przedstawienie funkcji czytelnika w strukturze i odbiorze tzw. nowej powieści historycznej. Rozważania opierają się na teorii dowodzącej podwójnego dialogu zachodzącego w powieści między tekstem a jego intertekstualnym odniesieniem, z jednej strony, a autorem i czytelnikiem – z drugiej. Główna teza określająca powieść jako grę, jako dzieło otwarte na różne lektury, uwarunkowane aktywnością czytelnika, kładzie nacisk na zjawisko wspólnoty tworzenia.