Funzioni del tempo presente nella strategia narrativa

Abstract

The choice of verbal tense depends on establishing by the transmitter the relation between the moment of enunciation and the moment of reference of the message. Their coincidence means the present tense (Bertinetto). Nonetheless, it is necessary to remember that the present tense is able to describe past events and thanks to that characteristic is often used in narrative stories. To understand the aim of this choice we analysed various types of texts proving that the present tense is applied to the narrative strategy to: emphasise the position of the narrator (“Il fu Mattia Pascal”), underline an important moment (“Se questo è un uomo”), describe (“Vita”) or drag the reader into the story (“Gli italiani in Polonia nei secoli”) what provokes an impression that he is a real witness of the described events.

Wybór czasu gramatycznego w danej sytuacji zależy od relacji pomiędzy momentem wydarzenia a momentem wypowiedzi. W przypadku, gdy owe momenty są równoczesne, mamy do czynienia z czasem teraźniejszym (Bertinetto). Należy jednak pamiętać, że czas teraźniejszy ma zdolność opisywania wydarzeń przeszłych, wykorzystywaną często w tekstach narracyjnych. Pragnąć zbadać powody, dla jakich pisarze decydują się na użycie czasu teraźniejszego, poddaliśmy analizie różne typy tekstów, dowodzących, iż czas teraźniejszy, jako element strategii narracyjnej, może służyć do podkreślenia pozycji narratora (Il fu Mattia Pascal); zaakcentowania momentu kluczowego dla przebiegu akcji (Se questo è un uomo); konstruowania opisu (Vita) czy “wciągania” czytelnika w wir akcji (Gli Italiani in Polonia nei secoli), zapewniając mu wrażenie, jakoby sam był uczestnikiem opisywanych wydarzeń.