Osservazioni sull’impiego del passato remoto nell’analessi

Abstract

In Italian novels the trapassato prossimo (Past Perfect) tense is canonically used in flashbacks. Thanks to its perfect aspect, this tense enables going back to a time anterior to the past time of the principal narration. This paper focuses on the usage of the Italian tense passato remoto in flashbacks, i.e. on its non-canonical usage, and it attempts to find the reason for such usage. Being perfective, the function of the passato remoto is to show the progress of the narrated events in time. Therefore it is not adequate to be used in flashback, but rather it is typical of the principal narration.

W powieściach włoskich czas zaprzeszły trapassato prossimo jest używany standardowo w celu zaznaczenia retrospekcji, jaka się pojawia w narracji głównej. Dzięki aspektowi perfektowemu, ten czas gramatyczny pozwala na przywołanie wydarzeń z przeszłości, wcześniejszych w stosunku do czasu narracji głównej. Niniejszy artykuł poddaje analizie użycie czasu przeszłego dokonanego passato remoto, które jest niestandardowe we fragmentach restrospekcyjnych, oraz stara się znaleźć przyczynę tego użycia. Z racji tego, że czas passato remoto jest z natury dokonany a nie perfektowy, posuwa narrację główną do przodu, a co za tym idzie, nie pasuje do retrospekcji narracyjnej.