Sporo dziur w tym domu. Ćwiczenia z poszerzania i zawężania pola komfortu

Abstract

Moje poszukiwania poświęcam procesom, które redefiniują poczucie przywiązania i połączenia ze współdzielonym, stale wyłaniającym się światem, w którym istoty są zanurzone w siatkach relacji ludzkich i nie-ludzkich (zwierzęcych, roślinnych, wirusowych) oraz immanentnie z nimi związane. Inspirując się teoriami feministycznego nowego materializmu i filozofiami zamieszkiwania, ta praca przedstawia kontinuum obejmujące poczucie komfortu i dyskomfortu występujące w nieszczelnych ekotonach, transformacyjnych i progresywnych przestrzeniach, które, podobnie jak tkanina, mogą być postrzegane jako miejsca nielinearnych intra-akcji. Odnosząc się do ciała i jego afektów (rozumianych jako splot różnic i relacji), wskazuję na celebrację życia w jego stawaniu się. Oddaję głos sile miękkich taktyk i technik oporu, aby zakwestionować dualistyczne, uproszczone rozumienie relacji ciała i świata. Zachęcając do afirmatywnych ćwiczeń na spektrum komfortu, tworzę nomadyczne przestrzenie ekotonu, pomiędzy „już nie” a „jeszcze nie”, gdzie proces twórczy ma potencjał do wyodrębniania nowych światów lub dostrzegania, że inne światy mogą być możliwe. Zgodnie z myślą nowego materializmu, nie dążąc do ustalenia jednoznacznej konkluzji, niniejsza praca pragnie zapewnić tym ontologicznym kwestiom metodologiczne otwarcie. Ten tekst, podobnie jak powstały cykl prac o tytule Sporo dziur w tym domu. Ćwiczenia z poszerzania i zawężania pola komfortu, należy postrzegać jako siatkę: otwartą i niekompletną. Nieszczelność, poprzeczność, metamorfoza i transformacja to kluczowe pojęcia tej pracy.

My research is dedicated to processes that redefine a sense of attachment and connection to a shared, constantly emerging world in which beings are immersed in, and immanently connected to, meshworks of human and nonhuman (animal, plant, viral) relationships. Inspired by theories of feminist new materialism and philosophies of inhabitation, my thesis proposes a continuum that includes a sense of comfort and discomfort occurring in leaky ecotones, transformative and progressive spaces that, much like woven textile, can be seen as sites for non-linear intraactions. Drawing from the body and its affects (understood as a weaving of differences and relationships), I point to the celebration of life in its becoming. I give voice to the power of soft tactics and techniques of resistance in order to challenge dualistic, oversimplified understandings of the relationship between body and world. By encouraging affirmative exercises on the spectrum of comfort, I create nomadic ecotonal spaces between the “no longer” and the “not yet,” wherein the artistic process has the potential to carve out new worlds or to recognize that other worlds may be possible. In accordance with the thought of the new materialism, and without attempting to establish an unequivocal conclusion, this work seeks to provide these ontological questions with a methodological opening. This text and the emerging series of works, entitled Some Holes in this House: Exercises in Widening and Narrowing the Field of Comfort, should be seen as a mesh: open and incomplete. Leakiness, transversality, metamorphosis, and transformation are key terms in this work.