Glam “Heroines”. Gaps in Glam Historicisation from Black Self-Feminised Musicians to the Herstory of Glam Rock

Abstract

The narration of glam music, especially glam rock, as queer is countered by a canonisation of male white icons in pop musicology, which is illuminated and expanded in this article. Early glam performances by self-feminised Black musicians (Ward 1998) as well as the music making of female agents of glam rock are at the center of this exploration. Firstly, an outline of the current gender and race specific remembrance of glam rock is given. Secondly, the “glamorous” origins of glam music are questioned with Ward; musical canon of glam is also re-arranged regarding the category of gender by adding the basic biographies of two further female heroines, Bobbie McGee and Cherrie Vangelder-Smith. They are present in digital (DIY) media within practices of affective archiving (Baker 2015), which enable lyrics interpretation in this paper.

Narracji muzyki glam, szczególnie glamrockowej jako queerowej, przeciwstawia się w muzykologii popularnej kanonizacja męskich białoskórych ikon, co zostaje omówione i rozwinięte w niniejszym artykule. Podstawę tego opracowania stanowią analizy wczesnych występów glamrockowych w wykonaniu samo-sfeminizowanych czarnoskórych muzyków (Ward 1998), a także omówienia twórczości wybranych przedstawicielek glam rocka. Po pierwsze, ukazano zarys aktualnej genderowej i rasowej specyfiki pamięci o glam rocku. Po drugie, wskazano, że “glamourowe” pochodzenie muzyki glam jest kwestionowane przez Briana Warda; muzyczny kanon glamu ulega również re-aranżacji w odniesieniu do kategorii gender, ze względu na ukazanie podstawowych biografii dwu bohaterek gatunku, Bobbie McGee oraz Cherrie Vangelder-Smith. Są one obecne w mediach cyfrowych (DIY) w ramach praktyk afektywnej archiwizacji (Baker 2015), co umożliwiło interpretację tekstów w prezentowanym artykule.