The Future is Female! Trans(human) Voices of Cher and Anohni

Abstract

In this article, I want to present trans(human) Cher and Anohni’s voice qualities. Both singers represent ambiguous and queer forms of femininity that denaturalizes the concept of gender and entangles the listener into a transgressive aesthetic experience. By using the cyborg metaphor proposed by Donna Haraway and the concept of the grain of voice by Roland Barthes, I want to show how a female voice can become a critical form of resistance to the patriarchal and misogynistic conception of femininity.

W niniejszym artykule chcę zaprezentować właściwości trans(ludzkich) głosów Cher i Anohni. Obie piosenkarki reprezentują niejednoznaczne i queerowe formy kobiecości, która denaturalizuje pojęcie płci oraz wikła odbiorcę w transgresywne doświadczenie estetyczne. Przy użyciu metafory cyborga zaproponowanej przez Donnę Haraway oraz koncepcji ziarna głosu Rolanda Barthesa chcę pokazać, jak kobiecy głos może stać się krytyczną formą oporu wobec patriarchalnej i mizoginistycznej koncepcji kobiecości.