Medialne reprezentacje podwodnego świata a projekt cyfrowego Archiwum Błękitnej Humanistyki

Abstract

Artykuł jest propozycją zastosowania elementów teorii dzikich błękitnych mediów Melody Jue do analizy filmu dokumentalnego Czego nauczyła mnie ośmiornica (2020), a także do konceptualnej pracy nad badawczo-artystycznym projektem cyfrowego Archiwum Błękitnej Humanistyki, realizowanym przeze mnie we współpracy z interdyscyplinarną artystką Justyną Górowską. W pierwszej części tekstu teoria mediów specyficznych dla środowisk akwatycznych służy pokazaniu zmieniających się konwencji filmów dokumentalnych na temat podwodnego świata przyrody. W drugiej części tekstu przedstawiam projekt powstającej w oparciu o tę teorię bazy danych, której celem jest zbieranie, konceptualne i artystyczne opracowanie materiałów dotyczących reprezentacji zanikającej bioróżnorodności podwodnego świata. Teoria dzikich błękitnych mediów sytuowana jest również w pejzażu humanistyki nieantropocentrycznej oraz błękitnej humanistyki.

The article is a proposal to apply the elements of Melody Jue’s wild blue media theory to analyze documentary movie My Octopus Teacher (2020), as well as in the conceptual work on the artistic-research project of the digital Blue Humanities Archive, which I develop in cooperation with the interdisciplinary artist, Justyna Górowska. In the first part of the text, the theory of media specific to aquatic environments helps to show the changing convention of documentaries about the underwater world of nature. In the second part, I presenta project of a database based on this theory. The aim of the archive is to collect, conceptually and artistically develop various materials related to the representation of the disappearing biodiversity of the underwater world. The theory of wild blue media is also situated in the landscape of the non-anthropocentric humanities and the blue humanities.