Hortense Belhôte discovers the secrets of painting masterpieces. Queer and camp footprints as a means of a new manifestation and categorization of works in arte.tv

Abstract

Hortense Belhôte, a French art historian, asks questions about the possibilities and limits of queering masterpieces of world painting. Her series of film essays entitled Please do not touch! (Merci de ne pas toucher!) is an attempt to read works, often sanctified by the Christian tradition, by tracing sexual artifacts and allusions, often hidden, in the paintings of heterosexual and homosexual artists. Queering art, according to Belhôte, is a game of hidden/uncovered with elements of camp aesthetics: irony, humor, theatricality and aestheticism. The author of the series plays with the film convention and brings the authors of works from Parnassus to contemporary reality: a laundry, a mechanical workshop, a beauty salon, in order to create a living museum played by non-normative people (they theatrically reproduce the compositions of images).

Hortense Belhôte, francuska historyczka sztuki, stawia pytania o możliwości i granice queerowania arcydzieł światowego malarstwa. Jej cykl filmowych esejów zatytułowany Prosimy nie dotykać! (Merci de ne pas toucher) jest próbą odczytania dzieł, niejednokrotnie uświęconych chrześcijańską tradycją, poprzez tropienie seksualnych artefaktów oraz aluzji, często ukrytych, w obrazach artystów hetero- i homoseksualnych. Queerowanie sztuki to według Belhôte zabawa w ukryte / odkryte z elementami kampowej estetyki: ironii, humoru, teatralności i estetyzmu. Autorka cyklu bawi się konwencją filmową i sprowadza autorów dzieł z parnasu do współczesnej rzeczywistości: pralni, zakładu mechanicznego, gabinetu kosmetycznego, by stworzyć żywe muzeum odgrywane przez osoby nienormatywne (teatralnie odwzorowują one kompozycje obrazów).