Szlaki ewolucyjne w obrębie rodzaju Secale L. w świetle badań nad liniowym zróżnicowaniem chromosomów u wybranych gatunków
| dc.contributor.advisor | Rozmus, Mieczysław | pl_PL |
| dc.contributor.author | Krawczyk, Józef | pl_PL |
| dc.date.accessioned | 2018-01-12T10:50:18Z | |
| dc.date.available | 2018-01-12T10:50:18Z | |
| dc.date.issued | 1994 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11716/2242 | |
| dc.description | Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Wydział Geograficzno-Biologiczny. Instytut Biologii. Zakład Genetyki i Cytologii. Praca doktorska - promotor: prof. dr hab. Mieczysław Rozmus. | pl_PL |
| dc.description.abstract | Gatunkiem filogenetyczne najstarszym wydaje się być S.silvestre. W równoległym procesie ewolucji z S.silvestre odróżnicowały się gatunki jedno i wieloletnie. Różnicowaniu gatunków towarzyszyła amplifikacja segmentów heterochromatyny. W obrębie gatunków jednorocznych równomierna we wszystkich chromosomach, u wieloletnich wybiórczo w jednym lub dwóch chromosomach następował gwałtowny jej wzrost. Otrzymane wyniki potwierdziły z pewnym zastrzeżeniem słuszność poglądu Roshevitza (1948) w kwestii podziału rodzaju Secale na gatunki. Uzyskane wyniki wskazują na wyraźną odrębność systematyczną S.dalmaticum w stosunku do pozostałych gatunków sekcji Kuprianovia. Badania te w całej rozciągłości potwierdziły rolę heterochromatyny w ewolucji kariotypu. Zmiany w makrostrukturze genomu odgrywają większą rolę w ewolucji kariotypu niż mutacje genowe. Mayer (1974) podkreśla, że w większości przypadków nowe cechy nie powstają poprzez mutacje genowe ale przez reorganizację genotypu. | pl_PL |
| dc.language.iso | pl | pl_PL |
| dc.title | Szlaki ewolucyjne w obrębie rodzaju Secale L. w świetle badań nad liniowym zróżnicowaniem chromosomów u wybranych gatunków | pl_PL |
| dc.type | Thesis | pl_PL |