Rocznik Naukowo-Dydaktyczny. Z. 68. Prace Historycznoliterackie 7

Abstract

Zamierzony zrazu jako dar współpracowników na dwudziestopięcio-lecie działalności profesora Wincentego Danka w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej, stał się ten zeszyt „Prac historycznoliterackich" — nieodwróconym zrządzeniem losu — już tylko wyrazem czci dla pamięci Zmarłego. Niespodziana śmierć, która kazała mu odejść dnia 17 sierpnia 1976 roku, oderwała od szczególnie umiłowanego warsztatu niestrudzonego pracownika Uczelni, oddanego sprawie kształcenia nauczycieli, nie szczędzącego sil i energii zarówno w pełnieniu odpowiedzialnych obowiązków organizacyjnych — był zaś, kolejno, dziekanem, potem, przez niełatwych lat piętnaście, rektorem, na koniec kierował Instytutem Filologii Polskiej — tak w powszednim trudzie dydaktycznym, wreszcie w żywej działalności naukowej. Jako pracownik nauki mógł być współpracownikom przykładem, uczniom swoim wzorem. Podejmował się badań żmudnych i długotrwałych, zadań wymagających systematyczności i cierpliwości. Zasługujący na prawdziwy szacunek dorobek badawczy Wincentego Danka zrósł się przede wszystkim ze „sprawą Kraszewskiego” — z działalnością, twórczością, biografią pisarza — i z problematyką polskiej powieści historycznej. Badacz żył tymi kwestiami, nieustannie poszerzając swe poszukiwania źródłowe i pogłębiając rozważania. Jako profesor — a w WSP przebył kolejne etapy biografii pracownika nauki po profesurę zwyczajną — ceniąc nade wszystko formy pracy seminaryjnej, przyczynił się bardzo wydatnie, często w stopniu przeważnym, do uformowania się kolejnej „generacji” polonistów — nauczycieli, jak również do rozwoju znacznego zastępu pracowników naukowych. Nie brak ich, oczywiście, w Uczelni, której oddal swe siły i swoje umiejętności — w Instytucie Filologii Polskiej. Ten skromny zeszyt „Prac historycznoliterackich” niechaj więc będzie wyrazem żalu i hołdu Jego pamięci.