Phänomenologie als Technik des inneren Lebens. Ethisch-anthropologische und theologisch-mystische Implikationen in Husserls Denken

Abstract

Rozprawa jest próbą prezentacji fenomenologii Husserla, jako rodzaju wewnętrznej pracy podmiotu nad sobą samym, której celem jest wydobycie wpisanego w jego byt potencjału, tj. jego „prawdziwego” ja. Owo ja stanowi uosobienie racjonalności, której głównym przejawem jest działalność na rzecz maksymalizacji w świecie dobra, a jego ontologicznym przeciwieństwem jest nasze faktyczne, „naturalne ja”. Ponieważ ideał życia oraz ideał filozofii jako „techniki urzeczywistniania siebie” czerpie Husserl z filozofii antycznej, w I rozdziale rozprawy omawiam ich genezę, historię zagubienia przez popadające stopniowo w wewnętrzny kryzys nauki, wynikający z tego kryzys człowieka XX-go wieku oraz Husserla propozycję powrotu do obu ideałów na drodze reformy nauk. W rozdziale II konfrontuję ze sobą jego wykładnie życia etyczno-rozumnego, z wykładnią życia w modus faktycznego ja. Rozdział III dotyczy proponowanej przez niego dekonstrukcji: a/ naszego potocznego sposobu myślenia (krytyczna samorefleksja, etyczne ettoxh); b/ ufundowanego w nim potocznego sposobu bycia (redukcja transcendentalno- fenomenologiczna, która okazuje się być ostatecznie narzędziem metafizycznego wyzwalania nas z fałszywego sposobu bycia), których owocem byłoby nowe życie w modus naszego ja idealnego. Przy czym owo ja nie oznacza dla Husserla wyłącznie działającego racjonalnie podmiotu dobra, ale medium w realizacji boskiej woli w świecie. Dlatego rozdział IV rozprawy poświęcam kwestii Boga w myśli Husserla, wykazując iż nasze „prawdziwe” ja jest ostatecznie „obiektywizacją” Boga, która najpełniej realizuje się w naśladowaniu miłości Chrystusa. Stąd rozdział V dotyczy kwestii „wspólnoty miłości”, która dla Husserla jest absolutnym celem ludzkości.

The thesis describes Husserl's phenomenology as the subject's inner work on its self which aims at transforming the Sosein into a life that originates from the "true" self. The "Vernunft-lch" wants to increase the good in the world but the factual, „natürliche Ich" opposes it. Since Husserl finds the ideal of a ethical-rational life and philosophy as "Technik der Selbstverwircklichung" in the philosophical antiquity the 1. Chap, describes its genesis, the history of its loss because of science and the crisis the loss caused for the society of the 20. century. Furthermore, Husserls approach to reform science is presented which should enabled to return to the antique ideals. The 2. chap, shows how Husserl understood the ethical-rational life and the opposing natural life. The 3. chap, explains how to deconstruct a/ the natural way to think through self-criticism an the ethical sttoxh and b/ the natural way of life through the transcendental phenomenological éTroxn. Thereby the subject constitutes itself in the new life of its ideal self. The ideal self not only acts rational and pursuits the good but is Gods instrument to realize his will for the good in the world. Hence chap. 4 discusses Husserls concept of God and develops the true self into the "Objektivation Gottes" which realizes itself by following the example of Jesus. Chap. 5 tracks this way of life to the "Liebesgemeinschaft" which for Husserl was the ultimate Telos for the humankind.