Czerń wspomnień

Abstract

Dysertacja doktorska jest ściśle związana z cyklem prac (fotografia i obiekty), który nosi tytuł Czerń wspomnień. Zarówno prace jak i dysertacja są moją osobistą wypowiedzią. Pierwsze rozdziały (rozdziały 1-3.1) określają ideę, wspólne założenia, zawierają też opis. Czerń wspomnień to prywatna opowieść o Ojcu, w której staram się spojrzeć na temat z różnych perspektyw. Ta wielość spojrzeń idzie w parze z wielością środków, których używam. Staram się je dobierać jako przedłużenie myśli. Formalnie są to cykle fotograficzne oraz obiekty. Elementem wspólnym dla wszystkich prac jest ograniczenie kolorystyki do czerni, bieli i szarości. W dużej mierze są to prace autobiograficzne, skupiające się na przeszłości, posiadające odniesienia do dzieciństwa, do moich przeżyć i doświadczeń. Autobiografizm przejawia się także w sposobie tworzenia, wszystkie prace są autorskie, własnoręcznie wykonane. Odczuwam potrzebę bliskości z powstającym dziełem. Cykle fotograficzne i obiekty oscylują wokół głównego tematu (Tata, Kominiarz, Dzieciństwo, Wspomnienie) ale opowiadają o nim za pomocą bardzo różnych formalnie serii. Taki sposób budowania opowieści nazwałam seria serii. W rozdziale 3.2 opisuję szczegółowo każdą pracę wchodzącą w skład Czerni wspomnień. W tym rozdziale umieszczona też jest dokumentacja fotograficzna wszystkich cykli. Te cykle to: Bajka o kominiarzu, Czarna rodzina, Sadzobrazy, Dziecięca czerń, Medaliony. Kolejną poruszoną przeze mnie kwestią są inspiracje (rozdział 4 i 5). Głównymi i najważniejszymi są inspiracje osobiste. Od samego początku mojej twórczej drogi intuicyjnie wybierałam tematy, opowieści i zagadnienia, które można określić mianem autobiograficznych. Ten wybór nie był spowodowany egocentryzmem a potrzebą opowiadania (za pomocą swoich prac) o rzeczach, które znam i rozumiem albo próbuję zrozumieć. O ludziach i postrzeganiu przez nich rzeczywistości, ale ludziach, którzy są wokół mnie i których znam. O rzeczach, w moim odczuciu, istotnych. Czerń wspomnień inspirowana jest moim Tatą i jego zawodem – kominiarstwem, naszymi relacjami i wspomnieniem z dzieciństwa. To że pochodzę z kominiarskiej rodziny jest dla mnie bardzo ważne, zbudowało też moją tożsamość. Te inspiracje są dla mnie najważniejsze, ale w rozdziale 5 piszę też kilka słów o moich Mistrzach - moich inspiracjach artystycznych. Wymieniam twórców, których dzieła są dla mnie ważne. W rozdziałach 6 i 7 próbuje nazwać i zdefiniować najważniejsze cechy Czerni wspomnień. Po pierwsze gatunek. Myślę, że moje prace mogę zakwalifikować do kategorii autobiograficznej opowieści wizualnej (storytelling). Za pomocą fotografii buduję narrację, opowiadam historię i staję się narratorem moich bajek. Narratorem, który czasem opowiada z pozycji obserwatora a czasem opowiada jako uczestnik wydarzeń (w pierwszej osobie). Strona wizualna moich opowieści jest istotna, prawie tak samo jak warstwa treści. Po drugie wskazuje trzy słowa, które dość trafnie charakteryzują moje decyzje twórcze: Kod, Uniwersalność, Poetyka. W trakcie kształtowania się moich poszukiwań twórczych, zauważyłam, że ciągle koduję w obrazach moje osobiste historie, ale bez mojej osoby nie da się ich rozkodować. Zaczęłam wówczas poszukiwać uniwersalności. Próbuję, zachowując tematykę i treść, odwołując się do inspiracji osobistych, uzyskać uniwersum. Jest też w tych pracach poetyka, pojawia się spontanicznie, naturalnie. Rozdział 8 poświęcam na wymienienie słów – kluczy. Te słowa to: Czerń, Biel, Brud, Czystość, Sadza, Popiół, Ogień, Przeciwieństwa, Przeszłość, Dzieciństwo, Czas, Alchemia, Artefakt. Te słowa tworzą pewną strukturę, bardzo klarownie definiują najważniejsze zagadnienia Czerni wspomnień. Rozdział 9 jest próbą wskazania kontekstów możliwych interpretacji. Jest to zadanie dość trudne. Wymaga spojrzenia na Czerń wspomnień z zewnątrz, wymaga również odszukania kontekstów, nazwania ich i opisania. Konteksty, które wydają mi się możliwe to: Symbolika, Autobiografizm, Kominiarz, Relacyjność, Medium i Kontekst ojca. W konkluzji wysnuwam kilka luźnych myśli. Po pierwsze: czerń nie jest zła, mimo całego negatywnego znaczenia, które jej przypisano. Po drugie: nie ma możliwości wyczerpania tematu, fotografia to medium nieskończonych możliwości. Po trzecie: Czerń wspomnień opiera się na przeciwieństwach, jest też śladem (śladem rzeczywistości, śladem dotyku, śladem wspomnień). I ostatnia myśl: fotografia to medium życia i śmierci.

The doctoral dissertation is closely related to the series of work (photography and objects), which is entitled The blackness of memories. Both the artwork and the dissertation are my personal statement. The first chapters (chapters 1-3.1) define the idea, common assumptions, and also contain a description. The blackness of memories are a private story about my Father, in which I try to look at the topic from different perspectives. This multiplicity of looks goes hand in hand with the multiplicity of means I use. I try to choose them as an extension of my thoughts. Formally, these are photographic series and objects. A common element for all works is the limitation of color to black, white and gray. To a large extent, these are autobiographical works, focusing on the past, having references to childhood, to my experiences. Autobiographism also manifests itself in the way of creation, all works are copyright, self-made. I feel the need for closeness with the work being created. Photographic series and objects oscillate around the main theme (Father, Chimney Sweeper, Childhood, Memories) but they tell about it using series that are formally different . I have called this way of building: the set of the series. In chapter 3.2, I describe every work that is part of The blackness of memories in detail. This chapter also includes photographic documentation of all series. These series are: Story of the Chimney Sweeper (Bajka o Kominiarzu), Black family (Czarna Rodzina), of-Soot-Image (Sadzobrazy), Childhood blackness (Dziecięca Czer), Medallions (Medaliony). Next issue I raise is inspiration (chapters 4 nd 5). For me, the personal inspirations are the most important issues. From the very beginning of my creative path, I intuitively chose topics, stories and issues that can be described as autobiographical. This choice was not due to self-centeredness, but the need to tell stories (using my works) about things that I know and understand or try to understand. About people who are around me and whom I know and their perception of reality. About important things, in my opinion. The blackness of memories are inspired by my dad and his profession chimney sweep, our relationships and memories from childhood. The fact that I come from a chimney sweeper family is very important to me, it also built my identity. These personal inspirations are the most important to me, but in chapter 5 I also write a few words about my masters - my artistic inspirations. I name creators whose works are important to me. In chapters 6 and 7, I tried to name and define the most important features of The blackness of memories. First of all, the species. I think that I can classify my work as an autobiographical visual storytelling. With the use of photography, I am building a narrative, telling a story and becoming a narrator of my fables. Narrator, who sometimes speaks from the position of an observer and sometimes talks as a participant in events (in the first person). The visual side of my stories is important, almost the same as the content layer. Secondly, it indicates three words that quite aptly characterize my creative decisions: Code, Universality, Poetics. During the development of my creative quests, I noticed that I still code my personal stories in pictures, but it is impossible to decode them beyond my person. I started to look for universality then. I try to get the subject and content, referring to personal inspirations, but to obtain the universality. There is also poetics in these works, it appears spontaneously, naturally. Chapter 8 is devoted to outpointing key words. These words are: Black, White, Dirt, Purity, Soot, Ash, Fire, Opposites, Past, Childhood, Time, Alchemy, Artifact. These words form a certain structure, very clearly define the most important issues of The blackness of memories. Chapter 9 is an attempt to indicate the contexts of possible interpretations. It is a difficult task. It requires external looking at The blackness of memories, it also requires finding contexts, naming and describing them. The contexts that seem possible to me are: symbolism, autobiography, chimney sweeper, relation, medium and father’s context. In conclusion, I draw a few loose thoughts. First of all: black is not bad, despite all the negative meaning that was assigned to it. Secondly: there is no way to exhaust the subject, photography is a medium of infinite possibilities. Thirdly: The blackness of memories are based on opposites, it is also a trace (a trace of reality, a trace of touch, a trace of memories). And the last thought: photography is a medium of life and death.