Indywidualizm, samotność, bunt. Koncepcja obywatelskiego nieposłuszeństwa Henry’ego Davida Thoreau
Oglądaj/ Otwórz
Autor:
Haremska, Katarzyna
Źródło: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. 143, Studia Sociologica 5 vol. 2 (2013), s. [54]-72
Język: pl
Słowa kluczowe:
H.D. Thoreauindywidualizm
samotność
obywatelskie nieposłuszeństwo
amerykański transcendentalizm
bierny opór
radykalizm polityczny
Walden
H.D. Thoreau
individualism
loneliness
civil disobedience
American transcendentalism
passive resistance
political radicalism
Walden
Data: 2013
Metadata
Pokaż pełny rekordOpis:
Dokument cyfrowy wytworzony, opracowany, opublikowany oraz finansowany w ramach programu "Społeczna Odpowiedzialność Nauki" - modułu "Wsparcie dla bibliotek naukowych" przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w projekcie nr rej. SONB/SP/465103/2020 pt. "Organizacja kolekcji czasopism naukowych w Repozytorium UP wraz z wykonaniem rekordów analitycznych".Streszczenie
Pierwsza połowa XIX wieku w historiografii amerykańskiej nazywana jest epoką rewolucji romantycznej.
Zmianom społecznym i politycznym tego okresu towarzyszyły namiętne spory ideowe. Powstawały
nieformalne grupy duchowych poszukiwań i intelektualnego braterstwa. Najbardziej znaczącym zrzeszeniem
tego rodzaju był założony przez R.W. Emersona w Concord (Nowa Anglia) Klub Transcendentalny.
Transcendentaliści stanowili wpływową grupę filozofów, pisarzy, aktywistów społecznych – zjednoczonych
w proteście przeciw przeobrażeniom industrialnym w Nowej Anglii, amerykańskiemu niewolnictwu
i zaborczej wojnie z Meksykiem. Najbliższym współpracownikiem Emersona i jego najwybitniejszym uczniem
był H.D. Thoreau, twórca i praktyk idei obywatelskiego nieposłuszeństwa. Autorka artykułu na przykładzie
biografii oraz utworów Thoreau analizuje filozoficzne źródła jego wyborów politycznych. Zastanawia się, jaka
droga doprowadziła nastawionego na rozwój wewnętrzny i kontemplację przyrody samotnika na barykady
najgorętszych sporów ideowych ówczesnych czasów. Co skłoniło pisarza do opuszczenia leśnej pustelni
i wypowiedzenia posłuszeństwa potężnemu państwu, rodzącemu się imperium? The first few decades of the nineteenth century in American historiography is called the Romantic Revolution
period. Social and political changes of the era were accompanied by passionate ideological disputes.
At that time, several informal groups of spiritual quest and intellectual fraternity were established. The
Transcendental Club, founded by R.W. Emerson in Concord (New England), was one of the most important
societies of this kind. The transcendentalists were an influential group of philosophers, writers, and social
activists who were united in protest against industrial transformation in New England, against slavery in
America, and against the predatory war with Mexico. Emerson’s closest collaborator and his greatest disciple
was H.D. Thoreau, the author of concept and practice of civil disobedience. Based on the example of the
biography and works of Thoreau, the author of the article examines the philosophical sources of Thoreau’s
political choices. She examines the path that led Thoreau, a recluse focused on internal development and
solitary contemplation of nature, to the barricades of the hottest ideological disputes of the time. What
prompted the writer to leave his forest hermitage and renounce obedience to a powerful state, an arising
empire?