Marginalization of families with a disabled child

Abstract

Większość naukowców zajmujących się marginalizacją uważa, iż wykluczenie społeczne nie jest stanem, lecz procesem. Proces marginalizacji jest spychaniem jednostek, grup, a nawet całych społeczności w sytuację upośledzenia społecznego przez lokalne lub globalne procesy ekonomiczno-społeczne, w efekcie których zostają one pozbawione możliwości samodzielnego funkcjonowania materialnego, a także są skazane na izolację kulturową i zamknięcie w kręgu trudno przezwyciężonych barier do samodzielności i samorozwoju. Szczególnym przypadkiem procesu marginalizacji może być osoba upośledzona. Natomiast rodzina z osobą upośledzoną wskutek owej marginalizacji może ulec tzw. spirali upadku, czyli właśnie szczególnemu rodzajowi marginalizacji. Podstawowe wymiary marginalizacji owych rodzin można podzielić na: stereotypy, toksyczne postawy społeczne oraz automarginalizację. Marginalizacja osób upośledzonych, jak i ich rodzin powinna stać się priorytetem w procesie wspomagania ludzi dotkniętych różnego rodzaju niesprawnością. Obraz człowieka niepełnosprawnego stanowi więc wyzwanie dla „sprawnych”. Uświadomienie sobie tych prawd staje się początkiem przeciwdziałania marginalizacji osób „sprawnych inaczej”.