Postpamięciowe strategie narracyjne w prozie Anny Janko i Magdaleny Tulli

Abstract

Praca doktorska Postpamięciowe strategie narracyjne w prozie Anny Janko i Magdaleny Tulli ma na celu rozpoznanie i wyszczególnienie cech charakterystycznych dla narracji reprezentantów drugiego pokolenia powojennego. U podstaw rozprawy leży zainteresowanie problematyką wyrażalności doświadczenia granicznego świadków wydarzeń drugiej wojny światowej oraz transferu traumatycznego dziedzictwa na kolejne pokolenia. Przedmiotem analizy są strategie narracyjne Anny Janko i Magdaleny Tulli, pisarek, w których dziełach – szczególnie tych opublikowanych w drugiej dekadzie XXI wieku – ujawnia się „pakt traumatyczny”, pozwalający na stworzenie wspólnoty emocjonalnej na podstawie zbliżonego doświadczenia przeszłości. Rozprawa doktorska wskazuje na różnice konstrukcyjne, ujęte w przeciwstawnych sobie odmianach narracji postpamięciowej – ekstrawertycznej (opartej o intersubiektywny model identyfikacji), uprawianej przez Janko, i introwertycznej (w której związki między postaciami osadzone są na intersubiektywnym modelu separacyjnym), realizowanej przez Tulli. Rozpoznanie to umożliwia wstępne zarysowanie granic definicji narracji postpamięciowej.

The PhD thesis titeled Postmemory narrative strategies in the prose of Anna Janko and Magdalena Tulli aims to recognize nad highlight characteristic features of the post-war generation narrative. Dissertation was founded on the interest in possible ways of expressing traumatic experience by the Second World War witnesses and survivours and the transfer of traumatic heritage to next generations. The subject of the analysis are the narrative strategies of Anna Janko and Magdalena Tulli, writers whose publication – especially those released in the second decade of the 21st century – reveal a ‘traumatic pact’ that allows for the creation of an emotional community on the basis of a similar past experience. The PhD thesis points to constructional differences, captured in opposing varieties of post-memory narrative – extraverted (based on an intersubjective identification model), practiced by Janko, and introverted (in which the relationships between the characters are based on an intersubjective separation model), represented by Tulli’s prose. This recognition makes it possible to initially outline the limits of the post-memory narrative definition.