Stanisław Czycz a nowe tendencje w sztuce polskiej na przełomie lat 40-tych i 50-tych XX w.

Abstract

Eksperymenty jądrowe niszczą naturalne środowisko, zimna wojna zapowiada atomową apokalipsę. Poeta czuje się obco w krajobrazie swojej krainy młodości. Przyroda nie jest już tłem lirycznych wyznań. Kwiaty i drzewa, które romantykom, moderniście Rufferowi albo awangardowemu Przybosiowi pozwalały wyrażać ludzkie emocje, u Czycza są nieme. Przyroda tętni życiem, człowiek opowiedział się po stronie śmierci. Piękno natury podkreśla jedynie daremność ludzkich pragnień. Mówi o tym wiersz "Elegia" i przewrotny erotyk "Śpiąca w księżycu".

Nuclear experiments destroy the natural environment, the cold war announces approaching nuclear Apocalypse. The poet therefore feels a stranger in the landscape of his youth. No longer does nature constitute a background for lyrical confession. Flowers and trees that for the Romanticists, modernist Ruffer or vanguard Przyboś served as means to express human emotions remain silent in Czycz's writtings. Nature pulsated with life, man has declared himself on Death's side. The beauty of nature does nothing but emphasizes futility of human desires. That is what the poem The Elegy and a perfidious erotic Sleeping in the Moon talk about.