Myśl społeczno-polityczna Tadeusza Bieleckiego

Abstract

Tadeusz Bielecki był w latach międzywojennych znaną postacią w życiu politycznym jako jeden z najwybitniejszych działaczy obozu narodowego i bliski współpracownik Romana Dmowskiego. Stanowisko wiceprezesa organizacyjnego Stronnictwa Narodowego przyniosło mu rozległe kontakty, popularność w Polsce. „Znał - jak twierdzi W. Wasiutyński - wszystkich choć trochę wybitniejszych ludzi w każdym powiecie, a narodowców w każdej niemal wsi”. Przez ponad 40 lat stał na czele jednego z najsilniejszych stronnictw polskiego wychodźstwa wojennego. W jego biografii politycznej zawiera się historia SN i emigracji powojennej. Literatura historyczna powierzchownie ukazuje miejsce i rolę Bieleckiego w życiu politycznym Drugiej Rzeczypospolitej, do czego niewątpliwie przyczyniła się wieloletnia izolacja problematyki emigracyjnej. Nie bez winy był sam Bielecki, który nie dbał o swój wizerunek. Redagując autobiografię (jedyną jaką napisał po wojnie) do książki Bohdana Gąjewicza - redaktora Roku Dmowskiego w Ameryce (Nowy Jork 1968) - mimo nieograniczonych ram jakie otrzymał od wydawcy, informacje o sobie i działalności w SN zmieścił na jednej stronie. Nie pozostawił (do czego namawiali go najbliżsi) wspomnień opisujących lata spędzone w Londynie. Po wojnie stał się postacią zapomnianą, dziś już zupełnie nieznaną. Wychodzący w Detroit „Dziennik Polski” opublikował (19 maja 1953) rozmowę z niejakim porucznikiem Jareckim, lotnikiem polskim, któremu w czasach stalinowskiego reżimu udało się zbiec za granicę. Na pytanie, co wie o Bieleckim odpowiedział: Bielecki? Nie, o żadnym Bieleckim nie słyszałem. Jakże - zdenerwował się zdumiony dziennikarz - nie słyszał pan nic o Bieleckim? O Bieleckim - przerwał Jarecki - o tym komisarzu bezpieki w Krakowie? Tak słyszałem! Komisarz Bielecki majak najgorszą opinię. Nastąpiła konsternacja. Dziennikarz zorientował się, że młodemu pokoleniu w Polsce nazwisko prezesa SN nic nie mówi. Dziś, jak wcześniej nadmieniłem, trudno w ogóle mówić o tym, by ten polityk był szerzej znany, nawet w miejscowości gdzie się urodził nikt o nim nie słyszał. Praca niniejsza ma nie tylko przybliżyć sylwetkę polityczną przywódcy polskiego obozu narodowego, ale także odpowiedzieć na pytanie, czy i w jakim stopniu idee i koncepcje społeczno-polityczne pokolenia dojrzewającego w Drugiej Rzeczypospolitej, które reprezentował, zostały zweryfikowane pod wpływem czynników życia emigracyjnego, a dalej - na ile jego koncepcja „polityki polskiej”, którą propagował przez prawie 40 lat, ziściła się w procesie przemian ustrojowych w kraju.