| dc.description.abstract | Tadeusz Bielecki był w latach międzywojennych znaną postacią w życiu politycznym
jako jeden z najwybitniejszych działaczy obozu narodowego i bliski współpracownik
Romana Dmowskiego. Stanowisko wiceprezesa organizacyjnego Stronnictwa Narodowego
przyniosło mu rozległe kontakty, popularność w Polsce. „Znał - jak twierdzi W. Wasiutyński
- wszystkich choć trochę wybitniejszych ludzi w każdym powiecie, a narodowców
w każdej niemal wsi”. Przez ponad 40 lat stał na czele jednego z najsilniejszych stronnictw
polskiego wychodźstwa wojennego. W jego biografii politycznej zawiera się historia SN
i emigracji powojennej. Literatura historyczna powierzchownie ukazuje miejsce i rolę
Bieleckiego w życiu politycznym Drugiej Rzeczypospolitej, do czego niewątpliwie przyczyniła
się wieloletnia izolacja problematyki emigracyjnej. Nie bez winy był sam Bielecki,
który nie dbał o swój wizerunek. Redagując autobiografię (jedyną jaką napisał po wojnie)
do książki Bohdana Gąjewicza - redaktora Roku Dmowskiego w Ameryce (Nowy Jork 1968)
- mimo nieograniczonych ram jakie otrzymał od wydawcy, informacje o sobie i działalności
w SN zmieścił na jednej stronie. Nie pozostawił (do czego namawiali go najbliżsi)
wspomnień opisujących lata spędzone w Londynie. Po wojnie stał się postacią zapomnianą,
dziś już zupełnie nieznaną. Wychodzący w Detroit „Dziennik Polski” opublikował
(19 maja 1953) rozmowę z niejakim porucznikiem Jareckim, lotnikiem polskim, któremu
w czasach stalinowskiego reżimu udało się zbiec za granicę. Na pytanie, co wie
o Bieleckim odpowiedział: Bielecki? Nie, o żadnym Bieleckim nie słyszałem. Jakże -
zdenerwował się zdumiony dziennikarz - nie słyszał pan nic o Bieleckim? O Bieleckim -
przerwał Jarecki - o tym komisarzu bezpieki w Krakowie? Tak słyszałem! Komisarz
Bielecki majak najgorszą opinię. Nastąpiła konsternacja. Dziennikarz zorientował się, że
młodemu pokoleniu w Polsce nazwisko prezesa SN nic nie mówi. Dziś, jak wcześniej
nadmieniłem, trudno w ogóle mówić o tym, by ten polityk był szerzej znany, nawet
w miejscowości gdzie się urodził nikt o nim nie słyszał.
Praca niniejsza ma nie tylko przybliżyć sylwetkę polityczną przywódcy polskiego
obozu narodowego, ale także odpowiedzieć na pytanie, czy i w jakim stopniu idee i koncepcje
społeczno-polityczne pokolenia dojrzewającego w Drugiej Rzeczypospolitej,
które reprezentował, zostały zweryfikowane pod wpływem czynników życia emigracyjnego, a dalej - na ile jego
koncepcja „polityki polskiej”, którą propagował przez prawie 40 lat,
ziściła się w procesie przemian ustrojowych w kraju. | pl_PL |
