| dc.description.abstract | Trzeci na wrocławskim tronie, z imienia Henryk, nie
cieszył się zbytnim zainteresowaniem historiografii. Wnuk
księcia, który pierwszy skutecznie realizował ideę zjednoczenia
kraju i snuł koronacyjne plany, syn poległego
bohaterską śmiercią z rąk pogan Henryka Pobożnego i ojciec
zmierzającego do wskrzeszenia monarchii Henryka Probusa
wydał się badaczom postacią zbyt mało znaczącą, aby
poświęcić mu więcej uwagi. Paradoksalnie więcej napisano
o starszym bracie Henryka III, Bolesławie Rogatce, który
przez fakt utraty Lubusza zajmuje regularnie, aczkolwiek
niechlubnie, miejsce w każdym podręczniku historii Polski,
a "cudaczność" jego zachowania jest powodem okraszenia
nią wielu opracowań, szczególnie o charakterze popularnym.
Tymczasem obok niedostatecznego odzwierciedlenia
dziejów księstwa wrocławskiego za panowania Henryka III,
wystarczającym motywem podjęcia tego zagadnienia jest
fakt występowania w tym okresie szeregu tendencji i zjawisk
społecznych, które z jednej strony przygotowywały
grunt pod ponowne włączenie się Śląska w międzydzielnicową
rywalizację w zabiegach o koronę, z drugiej zaś strony
tworzyły przesłanki do w efekcie trwałego i pogłębiającego
się rozbicia politycznego tej krainy, powodując w rezultacie
jej alienację wobec Królestwa Polskiego. | pl_PL |
