| dc.description.abstract | Niniejsza praca poświęcona jest konstrukcjom przyimkowo-
przypadkowym, wyrażającym bardzo typowe, szczególnie
reprezentatywne dla języka rosyjskiego znaczenia:
- lokatywne (oznaczanie bliskości statycznej),
- posesywne (oznaczanie posiadania materialnego i niematerialnego),
- ablatywne (oznaczanie brania czegoś od kogoś, odbierania
czegoś komuś, uzyskiwania informacji, itp.),
- część całości.
O konstrukcjach tych można powiedzieć ponadto, że mają
wiele różnorodnych synonimów (duża grupa przyimków oznaczających
bliskość statyczną, kilką typów konstrukcji wyrażających
znaczenie dzierżawczości, połączenia z innym przyimkiem
a tym samym przypadkiem oznaczające branie, odbieranie
albo części całości, itp.).
Połączenia z przyimkiem у i dopełniaczem pełnią wszystkie
funkcje składniowe, jakie mogą pełnić konstrukcje przyimkowo-
przypadkowe, tzn.:
- są determinantami dość luźno łączącymi się z całym
zdaniem,
- są elementami, których użycie uwarunkowane jest
strukturą zdania,
- są elementami zależnymi od wyrazu rządzącego, najczęściej
od czasownika.
Przedstawione w niniejszej pracy rosyjskie połączenia
przyimkowe mają w języku polskim bardzo różnorodne ekwiwalenty, którymi są nie tylko konstrukcje z różnymi
przyimkami
i przypadkami lecz także inne konstrukcje syntaktyczne,
m.in. pełne zdania.
Badania nad rosyjskimi wyrażeniami z przyimkiem y i ich
polskimi ekwiwalentami przeprowadzone zostały w oparciu
o utwory rosyjskiej i radzieckiej dwudziestowiecznej literatury
pięknej i jej przekłady na język polski. Przy jakościowym
i ilościowym doborze materiału źródłowego zaprezentowanego
w niniejszej pracy starano się uwzględnić zarówno
cechy omawianych połączeń rosyjskich i ich ekwiwalentów
w języku polskim jak i przeznaczenie pracy. | pl_PL |
