| dc.description.abstract | Szczegółowe studia nad radziecką pedagogiką eksperymentalną prowadzę od 1955 r. W ich toku materiał faktyczny
zmuszał mnie kilkakrotnie do zmiany poglądów. Najpierw utraciłem przekonanie, jakoby pawłowizm stanowił główny i
jedyny wartościowy kierunek panujący w radzieckiej psychologii i pedagogice. Potem nabrałem przeświadczenia, że
przedstawione przeze mnie teorie kształtowania wyobrażeń i pojęć, do których doszli poszczególni badacze, opierają
się wyłącznie na materiale faktycznym, uzyskanym w ich badaniach. Dalsze jednak studium wykazało, że ten sąd jest
również iluzją. Uświadomiłem sobie bowiem, że bogactwo radzieckich badań eksperymentalnych w zakresie kształtowania
myślenia uczniów i różnorodność poglądów na ten temat jest nie tylko wynikiem respektowania empirii naukowej, ale
też zawdzięcza swe powstanie wielości szkół i ośrodków naukowych, prowadzących świadomie i systematycznie badania na
podstawie różnych hipotez roboczych oraz odmiennych teorii mowy i myślenia, rozmaitymi metodami badawczymi.
Sądzę, że Czytelnik, zapoznawszy się z materiałem faktycznym, który przedstawiam w tej rozprawie, dojdzie do
podobnej konkluzji.
Nie wątpię, że to co napisałem posiada pewne braki. Niektóre jednak błędy i niedostatki wyeliminowałem dzięki
wnikliwym opiniom, uwagom i sugestiom, za które serdecznie dziękuję Panom: prof.drowi R.Ingardenowi, prof. drowi
J.Konopnickiemu, prof. drowi A.Schaffowi, prof.drowi S.Szumanowi, prof.drowi T .Tomaszewskiemu, prof. drowi
S.Wołoszynowi. | pl_PL |
