Aspektowo-kompleksowe nauczanie akcentuacji na studiach rusycystycznych

Abstract

Celem badań przedstawionych w niniejszej pracy było ustalenie możliwości doskonalenia kształtowania poprawności akcentuacyjnej studentów w procesie praktycznego nauczania języka rosyjskiego na studiach filologicznych. Badania te miały charakter empiryczny i zostały przeprowadzone w toku eksperymentu dydaktycznego. Jego podstawę teoretyczną stanowiła koncepcja aspektowo-kompleksowego nauczania akcentuacji, natomiast podstawę dydaktyczną - skrypt opracowany z wykorzystaniem koncepcji algorytmizacji materiału językowego. Istotę aspektowo-kompleksowego nauczania akcentuacji stanowi dążenie do systemowej prezentacji zjawisk akcentuacyjnych ujętych w formie algorytmów i prostych reguł oraz zastosowanie przemyślanych kompleksów ćwiczeń, ukierunkowanych na przyswojenie przez studentów prezentowanych zjawisk akcentuacyjnych oraz na ich praktyczne stosowanie w aktach komunikacji językowej. Aspektowo-kompleksowe nauczania akcentuacji łączy kognitywne podejście do nauczania języka z podejściem komunikacyjnym. Praca niniejsza ma charakter ściśle glottodydaktyczny, bowiem jej celem jest optymalizacja procesu nauczania akcentuacji, nie zaś analiza rosyjskiego systemu akcentuacyjnego, który został wszechstronnie zbadany i opisany przez językoznawców. Przedmiotem badań niniejszej pracy jest kształtowanie poprawności akcentu wyrazowego u studentów. W związku z tym wydaje się konieczne zdefiniowanie tego pojęcia. Termin „akcent” używany jest w kilku znaczeniach. W języku potocznym występuje w kontekście „mówić z cudzoziemskim akcentem” w znaczeniu „mówić w sposób ujawniający cudzoziemskie pochodzenie mówiącego”. Termin „akcent” w tym znaczeniu jest stosowany również w psycholingwistyce.