| dc.description.abstract | W ciągu ośmiu lat nauki w szkole podstawowej dajemy uczniom mnóstwo pojęć i terminów i nie zdajemy sobie sprawy z
tego, jak one trwają, ile z nich się rozprasza i ginie, a ile jest w pełni przyswojonych.
Celem pracy jest przedstawienie rozwoju /jeżeli on rzeczywiście istnieje/ przyswojenia rzeczowników abstrakcyjnych
/wybranych z wszystkich podręczników szkolnych dla klasy I, III, V, VII/ i posługiwania się nimi przez uczniów z
dwu środowisk: wielkiego miasta i dla porównania ze wsi. Autorzy "Słownika terminologii językoznawczej" utożsamiają
'abstractum' z rzeczownikiem abstrakcyjnym, pomijając inne części mowy. Autorka przyjmuje taki punkt widzenia tym
bardziej, że uwzględnienie innych kategorii semantycznych powiększyłoby nadmiernie rozmiary pracy.
Rozważania nad kompetencją językową określonych środowisk, zwłaszcza w dziedzinie leksyki, rozwijają się od
niedawna. A. Szołtysek zwrócił uwagę, że "wszelkie badania empiryczne mowy w aspekcie tak synchronicznym, jak i
diachronicznym nie są ściśle zadaniami lingwistycznymi, lecz socjolingwistycznymi".
Temat rozprawy dotyczy problematyki socjolingwistyczno-dydaktycznej. Jego charakter interdyscyplinarny potwierdza
przegląd literatury w części teoretycznej /rozdz. III/. Ostatni podrozdział tej części, tzn. omówienie treści
programu szkolnego stanowi teoretyczną podstawę, determinującą wybór strategii przeprowadzania badań.
Podstawowa część /rozdz. IV, V, VI, VII/ przedstawia sposoby opracowania materiału badawczego, analizę ilościową i
jakościową efektów przeprowadzonych badań. Materiał wykorzystany w tej części pracy zbierany był w ciągu 4 lat
metodą kwestionariuszy. Część trzecia /rozdz. VIII/ zawiera omówienie i graficzną interpretacje analiz. | pl_PL |
