Rola budowy geologicznej w rozwoju ruchów masowych w beskidzkiej części dorzecza Skawy

Abstract

W niniejszej pracy do badań ruchów masowych wybrano fragment górnej i środkowej części dorzecza Skawy. Obszar ten odznacza się urozmaiconą budową geologiczną (stratygrafia, tektonika) i rzeźbą terenu. Zróżnicowana budowa geologiczna była jednym z ważnych czynników wpływających na powstanie następujących jednostek geomorfologicznych: Pogórza Wielickiego, Beskidu Małego, Bramy Ślemieńskiej, Beskidu Średniego i Beskidu Wysokiego (M.Klimaszewski 1946, 1972). Poszczególne regiony geomorfologiczne pokrywają się z jednostkami tektonicznymi i odznaczają się odmiennym stylem morfologicznym, stanem zachowania rzeźby oraz intensywnością procesów rzeźbotwórczych (J.Mądry 1977). Zasadniczym celem pracy jest próba przedstawienia roli budowy geologicznej podłoża skalnego (głównie tektoniki) w rozwoju ruchów masowych. Zagadnienie to starano się zrealizować przede wszystkim poprzez wykazanie związków drobnych struktur tektonicznych z morfologią ruchów masowych. Scharakteryzowano również rolę odporności warstw skalnych oraz wybranych elementów rzeźby (badanego terenu) w powstawaniu ruchów masowych. Stosunkowo duże zróżnicowanie i natężenie ruchów masowych zaobserwowano w obszarze płaszczowiny magurskiej.