Było minęło i teraz. Pejzaże ciała i szyte portrety

Abstract

Rozprawa doktorska pod tytułem Było minęło i teraz. Pejzaże ciała i szyte portrety złożona z dwóch części, na styku starego i nowego, jest autorską interpretacją aktów Tamary Łempickiej z lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku oraz wybranych portretów z tego okresu autorstwa polskich malarzy. Odwołanie się do aktów Łempickiej jest impulsem do współczesnych rozważań dotyczących intymności i cielesności. Część teoretyczna stanowi analizę wybranych realizacji artystycznych z zakresu sztuki ciała, w których kwestie formalne i ideowe są bliskie moim inspiracjom, praktyce artystycznej i zrealizowanemu dziełu. Powstałe obiekty „cielesne” sugerują bliskie kadry fotograficzne. Tektonika ciała odtworzona została w formach niemal rzeźbiarskich z wykorzystaniem gąbki tapicerskiej poddanej obróbce: formowaniu, powlekaniu, klejeniu. Jednocześnie ducha Art Deco odnajdujemy w portretach bardziej niż w jakimkolwiek innym rodzaju malarstwa. Wybierając pięć prac autorstwa: Zygmunta Waliszewskiego, Tytusa Czyżewskiego, Leopolda Gottlieba, Mieczysława Szczuki, tworzących równolegle z Tamarą Łempicką, narysowałem maszyną do szycia autoportrety osadzone w duchu poprzedniej epoki, uwzględniając konwencje przedstawieniowe z określonymi własnymi stanami mentalnymi. W drugiej część praca teoretyczna odnosi się do inspiracji czerpanej z historii portretu oraz analizy twarzy modela, jej cech fizjonomicznych i psychologicznych. Autoportret to szczególny gatunek przedstawienia, a wynikająca z jego definicji wyjątkowa relacja między dziełem a autorem, pełni funkcję narzędzia samopoznania i autorefleksji.

The PhD dissertation titled In the Past and Now. Body Landscapes and Sewn Portraits consisting of two parts, at the intersection of the new and old, is the authorial interpretation of acts by Tamara Łempicka from 1920's and 1930's and chosen portraits from the same period by other Polish painters. Reference to acts by Łempicka is an impulse to contemporary contemplations concerning intimacy and corporeality. The theoretical part is the analysis of chosen artistic works presenting body art, in which formal and ideal questions are close to inspirations I use in my own artistic practice and a created piece of art. The realized "corporal" objects suggest close photographic frames. Tectonics of body was reconstructed in almost sculptural forms with the use of upholstery foam undergoing: forming, casing, gluing. At the same time, the spirit of Art Deco is more present in portraits than in any other type of painting. Choosing five portraits by: Zygmunt Waliszewski, Tytus Czyżewski, Leopold Gottlieb, Mieczysław Szczuka, creating parallelly to Tamara Łempicka, I drew with the sewing machine self-portraits embedded in the spirit of the previous epoch including the use of rules of the illustrating convention with my own certain mental states. The second part of the theoretical work refers to inspiration coming from the history of portrait and analysis of face with its physiognomic and psychological features. Self-portrait is an idiosyncratic type of representation and stemming from its definition unusual relation between the author and a piece of art functions as a tool in the process of self-discovery and selfreflection.