| dc.description.abstract | Kryzys połowy życia to kryzys rozwojowy mogący pojawić się w wieku 35–50
lat. W tym okresie wielu ludzi konfrontuje się z faktem, że prawdopodobnie
połowę życia mają już za sobą i że czas jaki mają na realizację tego, co chcą
jeszcze osiągnąć jest ograniczony. Wiek średni to w wielu przypadkach okres
zmian sytuacji życiowej: dorastania, a następnie odchodzenia dzieci z domu,
nierzadko chorób i śmierci rodziców oraz zmiany pozycji zawodowej. Kryzys
środka życia wiąże się z poczuciem niespełnienia, związanym z brakiem realizacji
pewnych aspektów siebie. Często jest to okres dokonywania bilansu dotychczasowych
osiągnięć i konfrontacji ich z wcześniejszymi planami. Wiąże
się również z koniecznością postawienia celów na „drugą połowę życia”.
Kryzys połowy życia to proces intensywnych i subiektywnie trudnych przemian
osobowości, które dotyczą koncepcji siebie, świata wartości oraz zadań
życiowych (Oleś, 2000). W artykule skupiono się na specyfice kryzysu połowy
życia u kobiet, związanej się z czynnikami biologicznymi (menopauza) oraz społecznymi (pełnione role). Przedstawiono również propozycję kierunków
pracy dla psychologów-praktyków, wspierających kobiety w przechodzeniu
tego kryzysu rozwojowego. | pl_PL |
