| dc.description.abstract | Tom trzeci studiów i refleksji o sztuce i nauczaniu, przygotowanych z okazji
25-lecia Instytutu Sztuki Akademii Pedagogicznej w Krakowie, zawiera materiały,
które określiliśmy mianem drogi.
To bowiem przykładowe drogi, którymi podążają nauczyciele sztuki, twórcy,
badacze tworzący Instytut. W rozważaniach artystów o znaczeniu warsztatu w obrębie
grafiki, autonomii i znaczeniu sztuki nowych mediów, roli przestrzeni i symbolu
w rzeźbie czy inspirujących i pouczających możliwościach fotografii, widać głęboką
wiedzę i prawdziwą fascynację możliwościami, które oferują uprawiane z pasją
i wciąż na nowo odkrywane dziedziny. Myśl artystów ukazuje nie tylko ogólną wiedzę,
możliwą do zdobycia dla krytyków i dla historyków sztuki, ale przede wszystkim
znajomość specyfiki wybranych obszarów artystycznej działalności, subtelnych szczegółów
technik, niuansów związanych z określonym rodzajem artystycznego wysiłku
i charakterystycznego sposobu myślenia. Wiedzę zatem, która mimo często szybkiego
dezaktualizowania się (tak stało się w wypadku niektórych starszych tekstów) nigdy
nie będzie dostępna teoretykom. Taką specjalistyczną znajomość własnych dziedzin
twórczości potwierdzają ilustracje prezentujące najczęściej własne prace i tworzące
w pewnym stopniu równoległy dyskurs tej publikacji.
Jednocześnie przemyślenia zdradzające zaangażowanie we własnym obszarze
twórczym zawierają również istotne uwagi dotyczące fundamentalnych zagadnień
artystycznych, estetycznych i w szerokim znaczeniu kulturowych, ujawniane szczególnie
dzięki odkrywanym analogiom, zabiegom komparatystycznym, analizom dzieł
i procesu twórczego, w tym nawet bardzo osobistych przeżyć twórczych.
Prowadzona przez artystów-nauczycieli analiza przebiegu realizacji projektów
dydaktycznych i ich efektów, stając się punktem wyjścia do refleksji o najbardziej
charakterystycznych elementach twórczego myślenia w sztuce współczesnej, proponuje
też odpowiedź na pytanie o kondycję nauczania sztuki w szkołach. W tym kontekście
szczególnie wartościowe wydaje się wykorzystanie umiejętności artystycznych i refleksji
wykraczającej z pola metodyki w stronę teorii sztuki, estetyki, filozofii, przy
utrzymywaniu fundamentalnego związku z praktycznym działaniem. Taką wzbogacającą
myślenie drogę wskazywać może też teoretyczna oryginalność interdyscyplinarnego
podejścia badawczego, otwierającego szczególnie szerokie perspektywy.
Drogi zdają się prowadzić do celu, który nazwać można wspólnotą sztuki i refleksyjnego
myślenia. | pl_PL |
