Działa(nie) a pozna(nie) w edukacji matematycznej dziecka

Abstract

Podstawą kształtowania pojęć matematycznych i uczenia się matematyki są doświadczenia typu logiczno- matematycznego. Doświadczenia te są wprawdzie początkowo efektem działania na przedmiotach, ale nie przedmioty i ich cechy fizyczne są istotne w tych doświadczeniach, lecz efekty samych czynności, które są stopniowo uwewnętrzniane i mogą być realizowane jedynie w myśli, co jest podstawą tworzenia abstrakcyjnych pojęć a więc wiedzy matematycznej. W procesie uczenia matematyki zapomina się czasami, że nie każda czynność fizyczna jest podstawą budowania pojęć matematycznych. Nie wystarczy więc dostarczyć dziecku konkretów i zachęcić do manipulowania nimi. Ważne jest, jakie czynności wykonuje dziecko, jaki jest efekt tych działań i jakie procesy myślowe temu towarzyszą. Nie każda czynność fizyczna świadczy o aktywności dziecka (w bezruchu można być aktywnym matematycznie).

The basis of shaping mathematical concepts and learning mathematics are experiences of logical-mathematical type. Those experiences are admittedly at first an effect of calculations on objects, but not the objects and their physical characteristics are important, but the effects of actions themselves. At first, a child has to take physical actions, but step after step they are externalizing and can be realized only in mind, which is the basis of creating abstract concepts, like mathematical knowledge. In the process of learning mathematics it is forgotten sometimes, that not every physical action is a basis to built mathematical concepts. It is not enough to give a child specifics and encourage to manipulate them. It’s important to see what actions the child takes, what’s the effect and what thought processes accompanies them. Not every physical activity indicates child’s activeness. Stillness can mean that child is mathematically active.