Do language expressions have “deeper meanings”? The issue of metaphor in the context of Cavellian interpretation of Samuel Beckett’s Endgame

Abstract

According to Cavell, in his Endgame Beckett consequently deploys the so called ‘hidden literality [of meaning]’ strategy which expresses itself in a sort of decomposing or, as we may even say, de-constructing exchanges between the protagonists into atomic particles – as if to reach the simplest, basic meanings of their language. In the following remarks I pose the question if literalization – so conceived – is at all possible without falling into nonsense, so mercilessly exposed by Beckett in his text. In the end, I draw a conclusion – going beyond Cavell’s analyses – that the Endgame seems to suggest unavoidability of the metaphor as a means of communication in everyday life.

Według Cavella w tekście Końcówki Beckett konsekwentnie realizuje tzw. strategię „ukrytej literalizacji [znaczeń]”, wyrażającą się w rozkładaniu na czynniki pierwsze, a nawet, jak moglibyśmy dziś powiedzieć, na swego rodzaju dekonstruowaniu dialogów protagonistów sztuki oraz ich języka na najprostsze cząstki – tak by móc dotrzeć do najbardziej elementarnych sensów ich wypowiedzi. W poniższym tekście stawiam pytanie o to, czy tak rozumiana literalizacja jest możliwa bez popadania w nonsens, bezlitośnie obnażany przez Becketta w jego dramacie. W konkluzji niniejszych uwag – już wykraczając poza analizy Cavella – stwierdzam, że tekst Końcówki skłania do wniosku o nieuchronności metafory jako środka komunikacji w codziennych sytuacjach językowych.