A ‘Knight of faith’ looking into the face of the other: existential transformation of dean Jocelin from William Golding’s The Spire

Abstract

William Golding in his novel The Spire presents to the reader a surprisingly true to life story of a man who undergoes an existential transformation from Kierkegaard’s ‘knight’ through Sartre’s ‘being’ arriving at Levinas’s ‘self’ by means of intricate relationships with other people and a process of painful himself-discovery. Jocelin, the main character of the novel, is a man who follows the path of an existentialist, undergoing the process of a profound alteration of per

Celem niniejszego artykułu jest interpretacja historii głównego bohatera Wieży Williama Goldinga jako procesu egzystencjalnej przemiany z “rycerza wiary” Kierkegaarda w “bytdla- siebie” Sartre’a. Jocelin przeobraża się ostatecznie w “Ja” Levinasa, istotę świadomą faktu, że człowiek odnajduje siebie w twarzy Innego. Ów proces przemiany głównego bohatera przebiega w drodze zawiłych relacji międzyludzkich, zmagania się z własną wiarą i pragnieniami oraz bolesnej autorefleksji. W rezultacie dogłębnej przemiany osobowości i postawy światopoglądowej, Jocelin przestaje postrzegać siebie jako narzędzie Bożej woli i uzmysławia sobie swoją egzystencjalną samotność. Uświadamia sobie także fakt, że stanowi część społeczności ludzkiej, za którą z racji samego tylko bycia człowiekiem jest odpowiedzialny. Na różnych etapach swojej przemiany Jocelin ucieleśnia dwie skrajne koncepcje istniejące w ramach egzystencjalizmu: teistyczną i ateistyczną, które dotykają takich zagadnień istnienia ludzkiego, jak samowiedza, wolna wola i determinizm, pokora i pycha, a także problem walki dobra i zła w człowieku.