| dc.description.abstract | Praca podejmuje problematykę dotyczącą specyfiki konstruowania przestrzeni przez dzieci. Celem badań było odkrycie:
rodzaju ujmowanych przez dzieci relacji przestrzennych, wariantów prezentowania przestrzeni w rysunku oraz strategii
stosowanych przez dzieci do opisywania przestrzeni w języku. Dążono do ustalenia związku pomiędzy tematem wypowiedzi
(dom, droga, miasto), wiekiem dzieci a sposobem konstruowania przestrzeni. W pracy wykorzystano metodę obserwacji,
rozmowy kierowane oraz analizę rysunków dzieci. Analiza materiału empirycznego wykazała, że sposób konstruowania
przestrzeni jest zależny od wieku dzieci i od tematu wypowiedzi. Badania ujawniły także, że w rysunku dzieci
eksponują inny rodzaj relacji przestrzennych, niż w języku. O ile w języku dzieci preferują relacje przemieszczania,
to w rysunku dominują relacje biograwitacyjne. W obu kodach dzieci wyrażają zatem różne aspekty doświadczenia, co
jest ważną informacją dla praktyki pedagogicznej. | pl_PL |
