Polskie i rosyjskie słownictwo slangowe

Abstract

Polskie i rosyjskie słownictwo slangowe to książka o sposobach komunikowania w nieoficjalnych sytuacjach, gdy przekazywana informacja, która ma charakter mniej lub bardziej poufny i ekspresywny, podkreśla istnienie wspólnego świata, grupy uznawanej za swoją (MY) i przeciwstawionej innej (ONI), najczęściej z powodu wieku (młodzież) i wykonywanego zawodu, głównie sposobu spędzania czasu, nie tylko wolnego. Owe sposoby komunikowania nie są odrębnymi językami, rywalizującymi z językami ogólnonarodowymi, nie mogą i nie chcą ich w pełni zastąpić, gdyż są ich częścią, której wprawdzie nie uznaje się za wzorcową czy standardową, ale nie można jej odmówić żywotności. Ze względu na użytkowy charakter i skrótowość mogą się one wydawać niekiedy skuteczniejsze w sytuacji, gdy czas to pieniądz, gdy liczy się zdrowie pacjenta, szybko trzeba znaleźć sprawcę przestępstwa czy przekazać inną wiadomość zwłaszcza po kryjomu. Jedne wyrazy czy połączenia wyrazowe mogą się nawet nobilitować jako akceptowane przez ogół rodzimych użytkowników języka narodowego, podczas gdy inne uznawane za zbędne, przestarzałe lub rażące na taki „awans” liczyć nie mogą. Zarysowany krąg zagadnień wystarczyłoby omówić na przykładzie jednego języka, np. polszczyzny, z racji bogatego materiału językowego i kulturowego. Z pewnością jednak rozszerza perspektywę badawczą spojrzenie dwujęzyczne i dwukulturowe. Wybieram rosyjski, najbardziej znany w świecie język słowiański, który ostatnio z roku na rok staje się coraz bardziej popularny w Chinach. Nie można też zapominać o kontaktach językowych i kulturowych polsko-rosyjskich i rosyjsko-polskich.